Javier Ruibal - La Flor De Estambul

La Flor de Estambul
İstanbul'un Çiçeği

Debutó en París
la Flor de Estambul,
comenzó a bailar y todo
se quedó en silencio.
İlk defa Paris'te sahneye çıktı,
İstanbul'un Çiçeği,
Dans etmeye başladı,
Ve sessiz kaldı.

Luz en tornasol,
púrpura y añil,
de su mano alada hasta
la gracia de su pecho.
Ayçiçeğindeki ışık,
Mor ve çivit mavisi,
Kanatlı ellerinden,
Zarafetli sinesine kadar.

¿Y quién no da
la vida por un sueño
de diosa
modelada por el genio?
Kim vermez,
Hayatını,
Bu dahice yaratılmış,
İlahi güzelliğin rüyasına?

Ni favorita del sultán
ni esclava en venta en
la puerta de Oriente,
ella es la estrella de "Pigalle",
la danzarina que
burló su suerte.
Ne sultanın en sevdiği,
Ne de satılık bir köle o, Doğunun kapısında,
Pigalle'nin yıldızı o,
Bir dansçı o,
Kaderiyle alay eden.

¿Y quién no da
la vida por ser dueño
del aire que
se agita tras su ego?
Ve kim vermez,
Hayatını,
Onun benliğinin arkasında,
Uyandırdığı havanın sahibi olabilmek için?

A conquistar la "Tour Eiffel"
pisando la
soberbia de Occidente,
ella es la estrella de "Pigalle",
la danzarina que
me hirió de muerte.
Eyfel Kulesi'ni fethetmek için,
Üstünden geçiyor,
Batının kibrinin,
Pigalle*nin yıldızı o,
Bir dansçı o,
Beni ölümüne yaralayan.

¿Y quién no da
la vida por un sueño
de diosa
modelada por el genio?
Ve kim vermez,
Hayatını,
Böyle dahice yaratılmış,
İlahi güzelliğe?

La la laila...
La la la...