Jean-Louis Murat - L'Ange Déchu

Je jette une orange
Vers l'astre mort
Quand s'éveille l'ange
Dans mon pauvre corps
J'arrache les pierres
Au mur épais
Du tombeau de terre
Où tu m'as jeté


Ölü yıldıza doğru
Bir portakal atıyorum
Zavallı bedenimde
Melek uyandığı zaman
Beni attığın
Yeryüzü mezarının
Kalın duvarlarından
Taşlar söküyorum

Je monte à grand-peine
Par les chemins
Que prennent les reines
Les assassins
Dans cet univers de cendres
Où aimer n'existe pas
Parfois je prie mon ange

Katillerin,
Kraliçelerin gittikleri yoldan
Büyük bir güçlükle çıkıyorum
Sevginin olmadığı
Küllerden oluşan bu evrende
Bazen meleğime dua ediyorum
Eh ne m'oublie pas
Chaque jour les nostalgies
Nous rongent
Sans retour nous dérivons
privés de tout retour

Eh beni umutma
Her gün hasretler
Bizi yiyip bitiriyor
Sonsuza kadar rotadan çıkıyoruz
Tüm dönüşlerden mahrum bir halde

Je crains tant le souffle
Du temps sur moi
J'ai connu sa bouche
Dans l'au-delà
Fais de mon âme une branche
De mon corps un talus
Mais Dieu apaise l'ange
L'ange déchu.

Üzerimdeki,zamanın nefesinden
Çok korkuyorum
(Zamanın) ağzını
Öteki dünyada tanıdım
Ruhumdan bir dal yap
Vücudumdan da bir bayır
Ama Tanrı meleği yatıştırır
İtibarını kaybeden meleği

Çeviren:Ahmet KADI