Joaquin Sabina - Y Sin Embargo

Y SIN EMBARGO
De sobra sabes
Que eres la primera
Que no miento si juro que daría
Por ti la vida entera, por ti la vida entera.
Y sin embargo un rato cada día
Ya ves
Te engañaría con cualquiera
Te cambiaría por cualquiera.
Mitad arrepentido y encantado
De haberme conocido, lo confieso
Tú que tanto has besado tú
Que me has enseñado
Sabes mejor que yo
Que hasta los huesos
Sólo calan los besos que no has dado
Los labios del pecado.

Porque una casa sin ti es una emboscada
El pasillo de un tren de madrugada
Un laberinto sin luz, ni vino tinto
Un velo de alquitrán en la mirada.

Y me envenenan los besos que voy dando
Y sin embargo cuando duermo sin ti
Contigo sueño,
Y con todas si duermes a mi lado,
Y si te vas me voy por los tejados
Como un gato sin dueño
Perdido en el pañuelo de amargura
Que empaña sin marcharla tu hermosura.

No debería contarlo y sin embargo
Cuando pido la llave de un hotel
Y a medianoche encargo
Un buen champán francés
Y cena con velitas para dos
Siempre es con otra, amor, nunca contigo
Bien sabes lo que digo.

Porque una casa sin ti es una oficina
Un teléfono ardiendo en la cabina
Una palmera en el museo de cera
Un exódo de oscuras golondrinas.

Y me envenenan los besos que voy dando
Y sin embargo cuando duermo sin ti,
Contigo sueño.
Y con todas si duermes a mi lado
Y si te vas, me voy por los tejados
Como un gato sin dueño,
Perdido en el pañuelo de amargura
Que empaña sin mancharla tu hermosura.
Y cuando vuelves hay fiesta en la cocina
Y baile sin orquesta
Y ramos de rosas, con espinas
Pero dos no es igual que uno más uno
Y el lunes, al café del desayuno, vuelve la guerra fría
Y al cielo de tu boca el purgatorio
Y al dormitorio el pan de cada día.
(repite este último párrafo)



fazlasıyla biliyorsun ki
sen ilk sıradasın
yalan söylemiyorum, yemin ederim ki
senin için bütün yaşamımı veririm, bütün yaşamımı
ancak, her gün anını
artık gör
seni biriyle aldatabilirdim
seni başkasıyla değiştirirdim
pişmanlık ve zevk arasında
kendimi biliyorum ve itiraf ediyorum
sen beni defalarca öpen sen
bana bildiklerimi öğreten sen
benden daha iyi biliyorsun
ki kemiklerime dek
yalnızca vermediğin öpücükler ıslanmış
günahın dudakları

çünkü sensiz bir ev bir tuzak
bir geceyarısı treninin koridoru
ışıksız ya da kırmızı şarapsız bir labirent
gözlerde katrandan bir örtü

ve verdiğim öpücüklerden zehirleniyorum
ancak sensiz uyuduğum zaman
seni hayal ediyorum
ve eğer yanımda uyuyorsan herkesi
ve eğer bırakırsan beni çatı çatı dolaşıyorum
sahipsiz bir kedi gibi
acının mendilinde kaybolmuş
senin güzelliğini bozmadan katlanıyor

bunu anlatmamalıyım ancak
bir otelde anahtarı istediğim zaman
ve gece yarısı iyi bir
Fransız şarabı ısmarladığımda
ve mum ışığında ikimiz için akşam yemeği
aşk hep başkasıyla, asla seninle değil
neden söz ettiğimi biliyorsun

çünkü sensiz bir ev büro gibi
kabinde yanan bir telefon
balmumu müzesinde bir palmiye
kara kırlangıçların toplu göçü

ve verdiğim öpücüklerden zehirleniyorum
ancak sensiz uyuduğum zaman
seni hayal ediyorum
ve eğer yanımda uyuyorsan herkesi
ve eğer bırakırsan beni çatı çatı dolaşıyorum
sahipsiz bir kedi gibi
acının mendilinde kaybolmuş
senin güzelliğini bozmadan katlanıyor
ve sen döndüğün zaman mutfakta parti oluyor
orkestrasız bir dans
ve dikenli gül dalları
ama bir artı bir iki etmiyor
ve Pazartesi günü kahvaltı sarayında soğuk savaş geri geliyor
ve çilehane ağzının çatısına
ve günlük ekmek yatak odasına