Joseph Kobzon - Vecherniy Zvon

Вечерний звон, вечерний звон!
Как много дум наводит он
О юных днях в краю родном,
Где я любил, где отчий дом,
И как я, с ним навек простясь,
Там слушал звон в последний раз!

Çan sesi akşamları, çan sesi!
Ne çok düşünceye gark eder o
Gençlik günleri atayurdumda,
Aşık olduğum babaocağında ,
Ona sonsuza dek veda ederken,
Orada son kez işitmiştim o çanı!

Уже не зреть мне светлых дней
Весны обманчивой моей!
И сколько нет теперь в живых
Тогда веселых, молодых!
И крепок их могильный сон;
Не слышен им вечерний звон.
Aydınlık günlere ermem imkansız
Baharlarım yalancı benim!
Kaç tanesi hayatta şimdi
Genç ve mutlu bildiklerimin!
Kabir uykuları derin;
Akşamın çan sesi duyulmaz onlara.

Лежать и мне в земле сырой!
Напев унывный надо мной
В долине ветер разнесет;
Другой певец по ней пройдет,
И уж не я, а будет он
В раздумье петь вечерний звон!

Benim de uzanacağım yer çiğ toprak!
Hüzünlü şarkılar üzerimde söylenip
Vadide rüzgarla salınacak;
Başka bir şarkıcı oradan geçerken,
Bu kez ben değil, ama o
İçinden akşam çanı şarkısını söyleyecek!