J.R.R. Tolkien - Over The Misty Mountains Cold

Far over the Misty Mountains cold,
To dungeons deep and caverns old,
We must away, ere break of day,
To seek our pale enchanted gold.

The dwarves of yore made mighty spells,
While hammers fell like ringing bells,
In places deep, where dark things sleep,
In hollow halls beneath the fells.

For ancient king and elvish lord
There many a gleaming golden hoard
They shaped and wrought, and light they caught,
To hide in gems on hilt of sword.

On silver necklaces they strung
The flowering stars, on crowns they hung
The dragon-fire, on twisted wire
They meshed the light of moon and sun.

Far over the Misty Mountains cold,
To dungeons deep and caverns old,
We must away, ere break of day,
To claim our long-forgotten gold.

Goblets they carved there for themselves,
And harps of gold, where no man delves
There lay they long, and many a song
Was sung unheard by men or elves.

The pines were roaring on the heights,
The wind was moaning in the night,
The fire was red, it flaming spread,
The trees like torches blazed with light.

The bells were ringing in the dale,
And men looked up with faces pale.
The dragon's ire, more fierce than fire,
Laid low their towers and houses frail.

The mountain smoked beneath the moon.
The dwarves, they heard the tramp of doom.
They fled the hall to dying fall
Beneath his feet, beneath the moon.

Far over the Misty Mountains grim,
To dungeons deep and caverns dim,
We must away, ere break of day,
To win our harps and gold from him!

The wind was on the withered heath,
But in the forest stirred no leaf:
There shadows lay be night or day,
And dark things silent crept beneath.

The wind came down from mountains cold,
And like a tide it roared and rolled.
The branches groaned, the forest moaned,
And leaves were laid upon the mould.

The wind went on from West to East;
All movement in the forest ceased.
But shrill and harsh across the marsh,
Its whistling voices were released.

The grasses hissed, their tassels bent,
The reeds were rattling—on it went.
O'er shaken pool under heavens cool,
Where racing clouds were torn and rent.

It passed the Lonely Mountain bare,
And swept above the dragon's lair:
There black and dark lay boulders stark,
And flying smoke was in the air.

It left the world and took its flight
Over the wide seas of the night.
The moon set sale upon the gale,
And stars were fanned to leaping light.

Under the Mountain dark and tall,
The King has come unto his hall!
His foe is dead, the Worm of Dread,
And ever so his foes shall fall!

The sword is sharp, the spear is long,
The arrow swift, the Gate is strong.
The heart is bold that looks on gold;
The dwarves no more shall suffer wrong.

The dwarves of yore made mighty spells,
While hammers fell like ringing bells
In places deep, where dark things sleep,
In hollow halls beneath the fells.

On silver necklaces they strung
The light of stars, on crowns they hung
The dragon-fire, from twisted wire
The melody of harps they wrung.

The mountain throne once more is freed!
O! Wandering folk, the summons heed!
Come haste! Come haste! Across the waste!
The king of friend and kin has need.

Now call we over the mountains cold,
'Come back unto the caverns old!Here at the gates the king awaits,
His hands are rich with gems and gold.

The king has come unto his hall
Under the Mountain dark and tall.
The Worm of Dread is slain and dead,
And ever so our foes shall fall!

Farewell we call to hearth and hall!
Though wind may blow and rain may fall,
We must away, ere break of day
Far over the wood and mountain tall.

To Rivendell, where Elves yet dwell
In glades beneath the misty fell.
Through moor and waste we ride in haste,
And whither then we cannot tell.

With foes ahead, behind us dread,
Beneath the sky shall be our bed,
Until at last our toil be passed,
Our journey done, our errand sped.

We must away! We must away!
We ride before the break of day!


Soğuk Sisli Dağların ardına,
Derin zindanlara, eski mağaralara,
Şafak sökmeden ilerlemeliyiz
Büyülü altınlarımızı almaya

Güçlü efsunlar yaptı eskilerin cüceleri
Çekiçler vururken ziller, çanlar gibi
Karanlık şeylerin uyuduğu derin yerlerde
Ve oydukları salonlarda, yerin altındaki

Eski krala ve elf efendisine
Işıklar saçan büyükçe bir define
Şekillendirerek dövdüler ve ışığı yakaladılar
İşlemek için kılıcın kabzasındaki mücevhere

Gümüş gerdanlığın üstüne dizdiler
Çiçek yıldızları, taçlara eklediler
Ejder ateşini, bükülmüş bir ipe
Ayın ve güneşin ışığını hapsettiler

Soğuk Sisli Dağların ardına
Derin zindanlara, eski mağaralara,
Şafak sökmeden ilerlemeliyiz
Unutulmuş altınlarımızı sahiplenme davasında

Süslediler orada birçok kadeh kendilerine
Ve altından arplar, insanların asla ulaşamayacağı yerlerde
Uzun süre hüküm sürdüler birçok şarkıyla
Asla duyulamayacak insalarca ve elflerce

Hışırdamaya başlamıştı yükseklerdeki çamlar
İnliyordu geceden gelen rüzgar
Ateş kızıldı, alevler yayılıyordu
Meşaleler gibi tutuşmuştu ağaçlar

Çanlar çalıyordu Dale'de
Bakınıyordu insanlar soluk yüzleriyle
Ejderhanın ateşinden daha sert hiddeti
Yıktı kuleleri de dayanıksız evleri de

Dağı duman sarmıştı altında mehtabın
Cüceler duydular seslerini canavarın
Kaçtılar salonlarından ölüme doğru
Ayın şahitliğinde, ayaklarının altında ejderhanın

Zalim Sisli Dağların ardına,
Derin zindanlara, karanlık mağaralara,
Şafak sökmeden ilerlemeliyiz
Altınlarımızı ve arplarımızı kazanmaya

Esiyordu rüzgar solmuş fundalıklarda
Hiç yaprak kımıldamıyordu ormanda
Gündüz gece farketmeksizin bir gölge orada
Ve karanlık şeyler gizlice girdi altına

Geldi rüzgar soğuk dağlardan
Kükreyerek aktı yollardan
Dallar sarsıldı, orman sızladı
Yapraklar da düşmüştü ağaçlardan

Rüzgar batıdan doğuya doğru ilerledi
Ormandaki tüm hareketlilik sona erdi
Ama şiddetli, cırtlak ses bataklığın karşısında
Duyulmaya başlamıştı uğultusunun sesleri

Otlar uğulduyordu, kırılmıştı püskülleri
Hırıldatıyordu sazları rüzgarın ilerleyişi
Sarsılmış göletin üstündeki semada
Bulutlar ayrı düşmüştü, yarıştıkça hareketli

Girdi ıssız Yalnız Dağa
İlerledi Ejderhanın sığınağına
Vardı orada kara kaya parçaları
Ve uçuşmakta duman havada

Yeryüzünden ayrılıp, uçmaya başladı ejderha,
Gecenin büyük okyanusunun ardına
Fırtınanın üzerindeydi ay
Yıldızlar da ejderhanın ateşini kıskanmakta

Karanlık, büyük dağın altında
Kral ilerledi salonuna
Dehşet saçan düşmanı ölmüştü
Ve yıkılacak diğer düşmanları da

Mızrak uzun, kılıç keskin
Kapı sağlam, ok-yay gergin
Altını sahiplenen kalp cesur
Cüceler artık vermeyecek acılara izin

Güçlü efsunlar yaptı eskilerin cüceleri
Çekiçler vururken ziller, çanlar gibi
Karanlık şeylerin uyuduğu derin yerlerde
Ve oydukları salonlarda, yerin altındaki

Gümüş gerdanlığın üstüne dizdiler
Yıldızların ışıklarını, taçlara eklediler
Ejder ateşini, bükülmüş bir ipten
Arp melodileri dinlettiler

Yine özgür dağın tahtı
Sürgündeki halk, dinleyin çağrıları
Çabuk! Çabuk! Yalnız Dağa!
Gerekiyor kralın dostları, soydaşları

Çağırıyoruz, ötesine soğuk tepelerin
Geri dönüş yoluna koyulun eski inlerin
İşte, kral kapılarda beklemekte
Elleri de altın ve mücevherle zengin

Geldi kral salonuna
Kara, yüksek dağın altında
Dehşet saçan düşman öldürülmüştü
Ve yıkılacak diğer düşmanları da

Elveda diyoruz, yuvaya ve yurda
Rüzgar esebilecek, yağmur yağabilecek olsa da
Şafak sökmeden ilerlemeliyiz
Ormanın ve yüksek dağın ardına

Elflerin yaşadığı Rivendell'e
Gizlilik içindeki Vadiye
Hızlıca ilerliyoruz kırda ve ıssızlıkta
Yerini tam olarak bilmediğimiz halde

Önümüzde düşman, omuzlarımızda yükle
Ruhlarımızın gideceği semanın şahitliğinde
İlerledik son ana dek
Görevimiz bitti, maceramız erdi nihayete

İlerlemeliyiz! İlerlemeliyiz!
Ve gün doğmadan yola düşeceğiz!