Julio Iglesias - Dieciseis Anos

Nunca olvidaré en mi vida
esa tarde fría del invierno aquel;
yo esperaba en un portal,
comenzaba a llover.

Tú llevabas un paraguas,
yo tomé tu brazo y me cobijé;
comenzamos a reír,
caminamos sin saber.

Nunca, mi amor, olvidaré
cuando por primera vez yo te besé;
nunca, mi amor, olvidaré
todo el mundo de ilusión de nuestro ayer.

Nunca olvidaré las horas
que pasamos juntos en aquel café;
la emoción que yo sentí
al acariciar tu piel.

Tú tenías quince años,
yo no había cumplido aún los dieciséis.
Desde entonces soy feliz,
tal y como lo soñé.

Nunca, mi amor, olvidaré
cuando por primera vez yo te besé;
nunca, mi amor, olvidaré
todo el mundo de ilusión de nuestro ayer.

Nunca olvidaré las horas
que pasamos juntos en aquel café;
la emoción que yo sentí
al acariciar tu piel.

Tú tenías quince años,
yo no había cumplido aún los dieciséis.
Desde entonces soy feliz,
tal y como lo soñé.


Ömrüm boyunca unutmayacağım
O soğuk kış akşamını
Ben bir kapıda bekliyordum
Yağmur yağmaya başlamıştı

Sen bir şemsiye taşıyordun,
Ben koluna girdim ve bana koruyucu oldun
Gülmeye başladık
Tanışmadan yürüyorduk

Asla, aşkım, unutmayacağım
Seni ilk kez öptüğüm zamanı
Asla, aşkım, unutmayacağım
Geçmişimizin hayal dünyasını

Asla unutmayacağım o kafede birlikte geçirdiğimiz saatleri
Tenini okşarken hissettiğim duyguyu

Sen on beş yaşındaydın
Ben daha on altı olmamıştım
O zamandan beri mutluyum
Tıpkı hayal ettiğim gibi

Asla, aşkım, unutmayacağım
Seni ilk kez öptüğüm zamanı
Asla, aşkım, unutmayacağım
Geçmişimizin hayal dünyasını

Asla unutmayacağım o kafede birlikte geçirdiğimiz saatleri
Tenini okşarken hissettiğim duyguyu

Sen on beş yaşındaydın
Ben daha on altı olmamıştım
O zamandan beri mutluyum
Tıpkı hayal ettiğim gibi