Билбепмин көздөрдүн картаярын жансыз айлардан, Билбепмин сөздөрдүн картаярын учкан шамалдан.
Эмне үчүн тагдырлар табыша алышпайт өз убагында?
Мезгил жетип сезимдер ачылганда, турмуш өз шамалында, Ойлорум тамчы агылды да калды.
Билбепмин сезимдин картаярын үнсүз жамгырдан, Билбепмин шамалдын учурарын бизди ар тарапка.
Эмне үчүн тагдырлар табыша алышпайт өз убагында?
Мезгил жетип, сезимдер ачылганда, турмуш өз шамалында, Ойлорум тамчы агылды да калды.
Bilmezdim gözlerin kocayacağını cansız aylarla,
Bilmezdim sözlerin kocayacağını uçan rüzgarla.
Hem ne için takdirler buluşa bilmez öz zamanında?
Hedefe yetip hislerim açılanda, yaşam kendi rüzgârında,
Düşlerim damla damla aka kaldı.
Bilmezdim hislerimin kocayacağını ünsüz yağmurdan,
Bilmezdim rüzgârın uçuracağını bizi her tarafa.
Hem ne için takdirler buluşa bilmez öz zamanında?
Hedefe yetip hislerim açılanda, yaşam kendi rüzgârında,
Düşlerim damla damla aka kaldı.
(Ayların gözlerimi kocaltacağını hiç düşünmezdim.
Uçup geçen rüzgârın sözlerimi kocaltacağını düşnmemiştim.
Takdirlerimiz niçin buluşamaz kendine has bir zamanda?
Hedefe yetip de hislerim açıldığında, düşlerimin evrenin o ihtişamı karşısında ne kadar da küçük olduğunu gördüm.
Bilmeyiptim sessizce yağan yağmurlarla hislerimin kocayacağını.
Bilmeyipdim kâder rüzgârının bizi savuracağını ayrı yollara.
Takdirlerimiz neden buluşabilmez kendilerine has bir zamanda?
Hedefe yetip de hislerim açıldığında, düşlerimin evrenin o ihtişamı karşısında ne kadar da küçük olduğunu gördüm.