Kanykey - Zaman (Заман)

Ар бир күндүн аткан таңы,
Турмуштун сага ызгаары.
Жарты нанга жан сатылган,
Зар жашоонун сен баласы.

Ыркырашып аш талашып
Күндөрүң өттү,
Иттердин жанында.
Эне сүтү ооздон кетпей,
Жетим калдың сен талаада.

Жалгыз жаның,
Жат турмушта -
Жашайсың сен – ырайымсыз.
Жан кейитип,
Көз жаш кетип,
Денеңди саттын тыйынга.

О турмуш,
Неге ач талаага,
Калтырдың жалгыз,
Жалгыз балаңды?
Кээ бирөөнө зар болгон бала,
Бирөөлөргө - кор бала.
Her bir günün atan tanı,
Hayatın sana ayazı.
Yarım nana can satılan,
Zâr yaşamın sen balası.

Çok çabalayıp aş arayıp,
Günlerin geçti,
İtlerin yanında.
Ana sütü ağızdan geçmeyip,
Yetim kaldın sen bozkırda.

Yalnız canın
yâd hayâtta-
Yaşarsın sen - acımasız
Can kıyılıp, (üzülüp)
Göz yaşı gider! (akar)
Kendini sattın sen kıyıntıya (az bir şeye)

Oy hayât,
Niye aç bozkıra,
Kaldırdın (bıraktın)
Yalnız balanı?
Ki; birine zâr olan bala,
Birilerine (ise) hor bala.