Kemal Monteno - Dušo Moja

Dušo moja, ja ne znam više,
Koliko dugo ovdje stojim.
Dok slušam kako liju kiše,
Pod mračnim prozorima tvojim

Dušo moja, i kada krenem,
Tako bih rado da se vratim.
Ti ne znaš da je pola mene,
Ostalo s' tobom da te prati.

Ostalo s' tobom da te ljubi,
Kad budeš sama i bude zima.
Jer ja sam onaj koji gubi,
I prije nego išta ima.

Dušo moja, ko' kaplja vode,
I ti se topiš na mom dlanu.
Jer s' tobom dodje i bez tebe ode
Stotinu dana u jednom danu.

Dušo moja, ti umorna si,
I bez tebe ti ležaj spremam.
Na nekoj zvjezdi što se gasi,
Ja tražim svjetlo koje nemam.

Pod hladnim nebom ispod granja,
Stavićeš glavu na moje grudi.
Jer ja sam onaj koji sanja,
I zato neću da te budim



Sevgilim, artık bilmiyorum
ne kadar süredir burada durduğumu
Senin karanlık pencerelerinin
Yağan yağmuru dinliyorken

Sevgilim, gittiğimde bile
Tekrar geri dönmeye hevesliyim
Bilmiyorsun benim yarım
Seni takip ettiğimde burada kalır

Benim yarım seni öperken burada kalır
Sen yalnızken ve soğukken
Kaybeden bir ben için
Hiçbir şeye sahip bile olmadan önce

Sevgilim, suyun damlaması gibi
Avucumun içine eriyorsun
Çünkü seninleyken kazanıyorum ve sensizken ben
Bir gün içinde yüz gün kaybediyorum

Sevgilim, yorgunsun
Ve sensiz yatak hazırlayayım
Sönmüş bir yıldız içinde arıyorum
Sahip olmadığım ışığı.

Dalların altındaki soğuk gökyüzü altında
Başını göğsüme yaslayacaksın
Hayalperest benim için
Ve bu yüzden seni uyandırmayacağım.