Klavdiya Shulzhenko - Pervaya Vstrecha

В шумном городе мы встретились весной,
До утра не уходили мы домой.
Зорька звезды погасила, и нам ночи не хватило,
Чтоб друг другу все сказать.

В шумном городе мы встретились весной,
Сколько улиц мы прошли тогда с тобой,
Сколько раз тогда прощались и обратно возвращались,
Чтобы снова все начать.

Мне б забыть, не вспоминать этот день, этот час.
Мне бы больше никогда не видать милых глаз.
Но опять весенний ветер в окна рвется и зовет.
Он летит ко мне навстречу, песню нежную поет.

Может, нового и нет в словах моих,
Эта встреча, как и тысячи других.
Пусть похожа на другие - у меня ж она впервые,
У меня она одна.

Buluştuk gürültülü şehrin ilkyazında,
Yan yanaydık hala, tan ağardığında.
Söndü tüm yıldızlar şafak vakti, ve gecenin yetersizliği,
Söyleyebilmek için her şeyi.

Buluştuk gürültülü şehrin ilkyazında,
Adımlarımız beraberdi sokaklarda,
Kaç kez veda ettik, yeniden döndük birbirimize,
Devam edebilmek için mazimize.

Hatırlamaktansa bu saati, günü; unutmak daha iyi olabilirdi,
Daha iyi olabilirdi, unutmak, sevgiyle yoğrulmuş gözlerini,
Lakin, bir kez daha, ilkyaz rüzgarı pencerelerden geçer, çağırır beni,
Aceleyle uçuşur, söyler bana, sevecen şarkısının sözlerini.

Belki de, bu sözlerde, yok bir ifadesi yeniliğin
Bu buluşma, yalnızca bir kopyası binlercesinin.
Bırak, herhangi bir tanesi gibi olsun-ilki bu benim için, isterim
Yalnızca bir tanesi olsun benim.