Êdî bese lê dayê vaye ez diçim şoreşê
Hevalê'm tev çûne ma tenê az mame rûreşê
Sebra min li vir nayê dilê min ji bo çiyê nexweşe
Negrî dayê dayîka min teva hemêz li min vekir
Ewê ji nû şîn bibin gul û kulîlken zozana
Ewê azad bifirin teyrê baz li asîmana
Baran serbest bibare ser nêrgiz û ser şîlana
Tilîlî bikşîne dayê bikev nav govend û Dîlana
Evîna dilê min dizanî giran û geleke
Negrî hêsrên xwe paqke ji wan çavên xwe yê beleke
Ger şehîd bim merzelêm nav zikê welat veke
Ew dayîka me hemûyan e vaya tu car ji bîr neke
Artık yeter anam, işte devrime gidiyorum
Arkadaşlarım hep gitmiş, bir tek ben kalmışım kara yüzlü
Sabredemiyorum burda, gönlüm dağ için hastadır
Ağlama ana anam, hepsi bana kucağını açmış beklerler
Yaylaların gül ve çiçekleri yeniden yeşerecekler
O kartallar yeniden gökyüzünde serbest uçacaklar
Yağmur nergis ve yaban güllerinin üstüne özgürce yağacak
Zilgıt çek anam düğün ve halaylarda
Gönlümdeki aşkın çok ve ağır olduğunu bilirsin
Ağlama gözyaşlarını sil o kara gözlerinden
Eğer şehit olursam memleketin bağrında mezar açın bana
O tümümüzün anasıdır, bunu hiçbir zaman unutma