Lara Fabian - L'oubli

Elle marche lente comme à contre temps
Subit son corps
Tous ses mouvements
Elle regarde dehors
Pour voir s'il fait beau temps
Du fauteuil au divan
Du fauteuil au divan
Plus personne dont il faut prendre soin
Plus qu'une seule tasse à sortir le matin
Pour elle, rien n'est vraiment
Tout à fait comme avant
Du fauteuil au divan
Du fauteuil au divan

L'oubli, l'oubli comme une impasse
Sur les gestes qui blessent
L'oubli comme elle déplace
Son passé, sa tristesse
L'oubli est en surface
Ce qui nous fait souffrir
Mais c'est à l'intérieur

Ce qui la fait tenir

Elle est encore si belle
À l'instant
Dans ces cheveux noirs
Pas un cheveux blanc
Elle accepte son sort
Sa mémoire qui fout le camp
Du passé au présent

Du passé, je parle avec elle
De tout de rien

De son enfance
Ça, çà elle s'en souvient
Du bouquet de rose

Que je viens d'apporter
Restera le parfum
Mais l'image envolée

L'oubli, l'oubli comme une impasse
Sur les gestes qui blessent
L'oubli comme elle déplace
Son passé, sa tristesse

L'oubli est en surface
Ce qui nous fait souffrir
Mais c'est à l'intérieur
Ce qui l'a fait tenir

L'oubli, l'oubli comme une impasse
Sur les gestes qui blessent
L'oubli comme elle déplace
Son passé, sa tristesse
L'oubli est en surface
Ce qui nous fait souffrir
Mais c'est à l'intérieur
Ce qui l'a fait tenir
L'oubli comme son cœur
Pour qu'il n'en reste rien
L'oubli comme un sauveur
C'est un mal pour un bien
L'oubli est un espace
Que personne ne comprends
Mais pour elle c'est la place
Qu'enfin son âme reprends


yavaşça yürüyor seker gibi
bedeni katlanıyor
bütün hareketlere
dışarı bakıyor
hava güzel mi diye
koltuktan divana
koltuktan divana
kimsenin ona bakması gerekmez
sabah bir fincan çıkarmaktan başka
onun için, gerçekten hiçbir şey gerekmez
aynı önceki gibi
koltuktan divana
koltuktan divana

Unutuş, unutuş bir çıkmaz sokak gibi
yaralayan mimiklerle
onun yer değiştirmesi gibi unutuş
onun geçmişi, onun hüznü
unutuş yüzeyde
ama bize acı çektiren şey
o içerde

onu tutan şey

hala çok güzel
şu anda
bu kara saçlarda
hiç beyaz yok
kaderine razı
geçmişten bugüne
kamp kurmuş anısı

onunla geçmişten konuşuyorum
her şeyden, hiçbir şeyden

çocukluğundan
bunu bunu anımsıyor
gül buketini

yeni getirdiğim
kokusu kalacak
ama görüntü gitmiş

Unutuş, unutuş bir çıkmaz sokak gibi
yaralayan mimiklerle
onun yer değiştirmesi gibi unutuş
onun geçmişi, onun hüznü

unutuş yüzeyde
ama bize acı çektiren şey
o içerde
onu tutan şey

Unutuş, unutuş bir çıkmaz sokak gibi
yaralayan mimiklerle
onun yer değiştirmesi gibi unutuş
onun geçmişi, onun hüznü
unutuş yüzeyde
ama bize acı çektiren şey
o içerde
onu tutan şey
unutuş onun yüreği gibi
çünkü hiçbir şey kalmamış
unutuş bir kurtarıcı gibi
bir iyi bir kötü
unutuş bir yer
kimsenin anlamadığı
ama onun için sonunda
ruhunun huzur bulacağı yer