Larisa Novoseltseva - Kaby Nas S Toboj

абы нас с тобой — да судьба свела
Ох, веселые пошли бы по земле дела!
Не один бы нам поклонился град,
Ох мой родный, мой природный, мой безродный брат!

Как последний сгас на мосту фонарь
Я кабацкая царица, ты кабацкий царь.
Присягай, народ, моему царю!
Присягай его царице, — всех собой дарю!

Кабы нас с тобой — да судьба свела,
Поработали бы царские на нас колокола,
Поднялся бы звон по Москве-реке
О прекрасной самозванке и ее дружке.

Нагулявшись, наплясавшись на земном пиру,
Покачались бы мы, братец, на ночном ветру
И пылила бы дороженька — бела, бела,
Кабы нас с тобой — да судьба свела!

Eğer senle bana talih gülseydi
Ah, nasıl da tıkırında giderdi işler alemde!
Bir değil, birçok şehir eğilirdi önümüzde,
Ah, benim canım, öz be öz, kimsesiz kardeşim!

Köprüdeki son fener söner sönmez -
Sen meyhane kralı, ben kraliçesi.
Bağlılık yemini ver, ey millet, benim kralıma!
Yemin ver onun kraliçesine - veririm neyim varsa!

Eğer senle bana talih gülseydi -
Çarlık çanları bizim için çalardı,
Moskova Irmağı boyunca çın çın çınlardı
Anardı bu dilber madrabazı ve onun gönüldaşını.

Kanasıya gezip, oynayıp şu dünyevi şölende,
Sallansaydık ya biz, a birader, gecenin esintisinde...
Tozunu atardık yolun - beyaz beyaz,
Eğer senle bana talih gülseydi!