Larisa Novoseltseva - Prost

(Прости)

Прости! на долгую разлуку!
Неумолим жестокий рок!
Но ты поймешь ли сердца муку,
Всю грусть в словах: "Я одинок!"
Вдали тебя, в чужбине снежной,
Мне сердцем вновь не расцвести!
Я не услышал глас твой нежный...
Все кончено... прости! прости!

Прости!.. Но если в шуме света
Взволнует стих младую грудь,
Быть может, вспомнишь ты поэта!
И сладко будет мне вздохнуть...
Когда восторженный и страстный,
Тебя я встретил на пути,
Мне жизнь казалась - сон прекрасный;
Но то был сон!.. Прости, прости!..

Прости!.. Средь игр и ликований
В толпе поклонников младых
Услышишь много ты желаний,
Обетов пышных и живых;
Но кто из них, кто сердцем скажет,
Что мог лишь я произнести!
Кто это чувство им укажет,
Чем я пылал!.. Прости, прости!..

Прости!.. О если б можно было
Мне память сердца истребить!
Изгладить все, что страстью жило,
И думы светлые забыть!..
На миг мое блаженство длилось!..
И толь мгновенно погрести?
Нет!.. сердце вдребезги б разбилось,
Тебя забыв!.. Прости, прости!

Прости!.. Веселыми мечтами
Я не забудуся ни раз!
Я буду тверд!.. Но слезы сами
Невольно падают из глаз!
Невольно замирает слово;
И как разлуку мне снести?
Зачем тебя я встретил снова?
Ужель сказать: прости, прости!..

Прости!.. Печальный, на дорогу
Гляжу с поникшей головой;
Прикован мыслями к порогу,
Где светлый сон не сбылся мой!..
Кто примет в страннике участье?
Кто молвит тихо: "Не грусти!"
Моя любовь - мое несчастье!
Моя любовь... прости, прости!



Affet

Affet! bu uzun sürecek ayrılık öncesi!
Yalvarmayacağız acımasız kadere!
Ama anlar mısın ki sen kalp acısını,
Bütün hüzün kelimelerde: "Yalnızım!"
Senden uzakta, karla kaplı gurbette,
Kalbim bir kez daha serpilmeyecek!
Senin sevgi dolu sesin bana ulaşmadı...
Her şey bitti ... affet! affet!

Affet!.. Ama eğer günlük hayatın kaygısı içinde
Heyecan verirse bu şiir genç gönlüne,
Olur ya, belki de unutmazsın bu şairi!
Benim için de hoş olur o zaman iç çekmek...
Coşkun ve ihtiraslı bir anımda
Seni yolda görmüştüm ,
Hayat bana - mükemmel bir rüya gibi gelmişti;
Ama rüya idi o!.. Affet, affet!..

Affet!.. Oyunlar ve şenlikler arasında
Genç hayranlarının kalabalığında
Bir çok dilek işiteceksin,
Kulağa hoş gelen, dolu dolu vaatler;
Ama içlerinden hangisi, yüreğiyle söyleyebilecek,
Sadece benim dile getirdiklerimi!
Alev alev yanan birinin duygusunu
Kim onlara verebilecek!.. Affet, affet!..

Affet!.. Ah, keşke mümkün olabilse
Yüreğimin hafızasını yok etmek!
İhtirasla yaşanan her şeyi dümdüz etmek,
Ve unutmak o aydınlık düşünceleri!..
Bu ayrıcalıklı mutluluğum bir an sürmüştü!..
Ve birden şimdi toprağa mı girdi?
Hayır.. bu kalbim parça parça olup saçılsın,
Seni unutup!... Affet, affet!

Affet!.. Sevinçli hayaller aklımdayken
Hiç bir zaman unutmayacağım!
Metanetli olacağım!.. Ama gözyaşları
Kendiliğinden akıyor gözlerimden!
Kendiliğinden donakalıyor kelimeler;
Bu ayrılığa nasıl katlanayım?
Niye seni tekrar gördüm?
Yoksa söylemek için mi: affet, affet!..

Affet!.. Kederliyim, yola
Başım öne eğik bakıyorum;
Düşüncelerle zincirlendim,
Aydınlık düşlerim olmadı!..
Kim bu garibi kabul eder?
Kim usulca der: "üzülme, boş ver!"
Aşkım - mutsuzluğum!
Aşkım... affet, affet!