Laura Pausini - 200 Note

200 Nota

Una stanza una finestra
Un letto in ordine uno specchio
Dove ancora trova spazio un tuo riflesso
Il ricordo adesso è come
Un pianoforte senza voce
Che più suona e più non sento le sue note
E ad un tratto nel silenzio il mio pensiero
Vola verso quell'immagine

Le mie mani fredde e i miei capelli
Neri lunghi sulle spalle
Le labbra un po impacciate sussurravano
'Non mi guardare, non ti fermarePelle contro pelle il tuo sorriso
Non servivano parole
Ricordo ancora l'emozione
Mentre se ne andava il sole
E nella camera 200 note

Ogni vita ha puntualmente
Il suo destino da incrociare
Da sfiorare anche un attimo soltanto
E forse è vero quello che ti porti dentro
È sempre tutto ciò che
Non hai mai potuto avere accanto
E quindi cerco di respingere le tracce
Di un ricordo lontanissimo

Le mie mani fredde e i miei capelli
Neri lunghi sulle spalle
Le labbra un po impacciate sussurravano
'Mi puoi guardare, non ti fermarePelle contro pelle il tuo sorriso
Non servivano parole
Ricordo ancora quell'emozione
Mentre se ne andava il sole
E nella camera 200 note
200 note

Le mie mani fredde e i miei capelli
Neri lunghi sulle spalle
Le labbra un po impacciate sussurravano
'Mi puoi toccare, non ti fermarePelle contro pelle il tuo sorriso
Non servivano parole
Ricordo ancora l'emozione
Mentre se ne andava il sole
E nella camera 200 note

Ed è cosi che va la vita e il suo percorso
In equilibrio tra il rimpianto ed il rimorso
E restiamo a curare i nostri pezzi di cuore
Che siamo il sangue che scorre e che inventa l'amore
Il passato è passato e non c'è niente da fare
Lo puoi perdere o lo puoi cercare
In queste notti cosi vuote
E nella camera 200 note
Oda, pencere
Düzenli bir yatak, ayna
Senin yansıman var hala.
Hafıza, şimdilerde yalnızca
Sesi olmayan bir piyano
Çalındıkça siliniyor notaları kulaklarımda...
Ve ansızın, sessizlikle, düşüncelerim
O fotoğrafa doğru uçup gidiyor.

Ellerim buz tutmuş ve
Uzun siyah saçım omuzlarıma dökülmüş.
Dudaklarım, bir parça utançla, fısıldıyor:
"Bakma sakın bana, kendini durdurma."
Tenler oldukça yakın, gülümseyişin.
Gereği yoktu artık kelimelerin.
O hissi hala hatırlarım
Güneş batıp giderken ufuklarda,
200 nota vardı, odamın yankılarında.

Her hayatın, şahsına münhasır
Bir geçiş çizgisi vardır
Bir ana dokunmasının dahi,
Ve belki de, doğrudur:
İçinde taşıdığın her şey
Her zaman, yakınlarında sahip olamadığındır
Ve bu nedenle, üstünü örtüyorum izlerini
Uzak bir anısını, mazinin.

Ellerim buz tutmuş ve
Uzun siyah saçım omuzlarıma dökülmüş.
Dudaklarım, bir parça utançla, fısıldıyor:
"Bakma sakın bana, kendini durdurma."
Tenler oldukça yakın, gülümseyişin.
Gereği yoktu artık kelimelerin.
O hissi hala hatırlarım
Güneş batıp giderken ufuklarda,
200 nota vardı, odamın yankılarında.
200 nota

Ellerim buz tutmuş ve
Uzun siyah saçım omuzlarıma dökülmüş.
Dudaklarım, bir parça utançla, fısıldıyor:
"Bakma sakın bana, kendini durdurma."
Tenler oldukça yakın, gülümseyişin.
Gereği yoktu artık kelimelerin.
O hissi hala hatırlarım
Güneş batıp giderken ufuklarda,
200 nota vardı, odamın yankılarında.

Ve işte böyle, hayat kendi izini sürer durur
Dengede, pişmanlık ve kahır arasında
Ve bizler bekleriz, yaralarımızı sararak
Akıp giden ve aşkı icat eden kanı tanımladığımız için
Geçmiş artık geçmiştir ve hiçbir şey yapılamaz
Kaybedersin veyahut arayıp beklersin
Bu boş gecelerde
Ve 200 nota vardı, odamın yankılarında.