Leonard Cohen - Avalanche

I stepped into an avalanche,
it covered up my soul;
when I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
you must learn, learn to serve me well.

You strike my side by accident
as you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
is neither starved nor cold;
he does not ask for your company,
not at the centre, the centre of the world.

When I am on a pedestal,
you did not raise me there.
Your laws do not compel me
to kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
for this ugly hump at which you stare.

You who wish to conquer pain,
you must learn what makes me kind;
the crumbs of love that you offer me,
they're the crumbs I've left behind.
Your pain is no credential here,
it's just the shadow, shadow of my wound.

I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you've gone away from me,
but I can feel you when you breathe.

Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
you don't love me quite so fiercely now
when you know that you are not sure,
it is your turn, beloved,
it is your flesh that I wear.


Ben bir çığa bastım ve o çığ ruhumu örttü;
Gördüğün bu kambur olmadığım zaman,
Altın tepenin altında uyuyorum.
Acıyı yenmek isteyen sen,
Bana iyi hizmet etmeyi öğrenmelisin.

Altınını ararken yanlışlıkla bana çarptın.
Burada giydirdiğin ve beslediğin sakat,
Ne açlıktan ölüyor ne de üşümüş.
Dostluğunu istemiyor senin,
Ve merkezinde değil dünyanın.

Kaide üzerindeyken ben,
Beni orada büyütmedin.
Kaba ve çıplak diz çökmek için
Kanunların beni zorlamıyor.
Ben kendim bir kaideyim,
Dik dik baktığın bu çirkin kambur için.

Acıyı yenmek isteyen sen,
Beni nazik yapan şeyleri öğrenmelisin.
Bana teklif ettiğin sevgi kırıntıları,
Geride bıraktığım kırıntılar bunlar.
Senin çektiğin acının burada esamesi okunmaz.
Acın yaramın gölgesi sadece.

Seni özlemeye başladım,
Açgözlü olmayan ben.
Seni sormaya başladım,
Hiç ihtiyacı olmayan ben.
Benden uzaklaştığını söylüyorsun,
Ama nefes aldığında seni hissedebiliyorum.

O paçavraları benim için giyme
Fakir olmadığını biliyorum;
Beni artık o kadar da çok sevmiyorsun,
Emin olmadığını bildiğinde.
Bu senin sıran, sevgili…
Giydiğim senin bedenin.