Limbonic Art - Beneath The Burial Surface

The sky is darkeningm soon the night befall
Righteously angels are weeping for my soul
All childhood dreams are soon to be lost
All innocence to be shattered
I am the fallen, from grace
Water from a thousand tears floats in streams
The feeling from a thousand years flow over me
As I once again return to the cemetery gale
I hear the dismal call from the hollow grave
My face is a river
See my eyes as they drown in black
My sacred doom and nemesis
Beneath the burial surface
To the final act of the immortal sin
I am lead by burial winds
The life I leave to exchange with death
As the charlatan breeds with a dragons breath
Crossing the path to the world below
In a deathlike silence I chamber my soul
Ancient black, silent gloom
Cathedral bells are calling doom
In velvet dreams I am touched by sin
As night arrives in its purple shades
I drift across the shallow graves
The soul is streaming in the wind
Dark is the blessing that I am in
As darkness falls and the cold silence reigns
The nocturnal void shall become my faith
Till transcend unto where shadows dance
A gentle kiss and like a bird
Till fly
Into the spheres of demise
Desireously in dark romance



Henüz gece olmadan gökyüzü kararıyor,
Erdemli melekler ruhum için gözyaşı döküyor,
Bütün çocukluk rüyaları hemen yok olmaya başlıyor,
Tüm masumiyet paramparça...

Zarafetten, güzellikten düşmüş olanım.


Bin gözyaşından oluşan su, akıntıların üstünde yüzüyor,
Binlerce yıllık duygu seli üstümden akıp geçiyor,
Bir kez daha mezarlıktaki rüzgara dönüştüm,
Boş mezardan gelen kasvetli çağrıyı duyarak...


Yüzüm bir ırmak, -
Siyahın içinde boğulan gözlerimi gör!
Kutsal kıyametim ve intikamım,
Tabutun altında.
Ölümsüz günahın son rolüne
Cenaze rüzgarları tarafından götürülüyorum.
Ölümle değiştirmek için terk ettiğim hayat,
Bir ejderin nefesiyle şarlatanın yetiştirilmesi gibi
Aşağı dünyanın yolundan geçiyorum
Ölümcül sessizlikte ruhumu tamamlıyorum...


Antik siyah, sessiz karanlık...
Katedral çanları kıyameti çağırıyor...
Günahla dokunduğum kadife rüyalar...

Gece mor gölgelere dönüştüğünde
Sığ mezarlara sürükleniyorum,
Ruhum rüzgarda dalgalanıyor,
İçinde bulunduğum karanlık beni kutsuyor...

Karanlık çöküp soğuk sessizlik oluştuğunda,
Gecenin boşluğu şeref sözüm olacak, -
Gölgelerin dans ettiği tarafa geçinceye dek...

Kuşunki gibi yumuşak, hafif bir öpücük, -
Uçana dek
Ölümün çevresinde
Karanlık hayallerde tutkuyla...