Lisa Hannigan - Passenger

Walking round Chicago,
I have smuggled you as cargo,
though you are far away unknowing.
By the time we get to Salt Lake
I have packed you in my suitcase,
ironed the creases from my own remembering
She said Bird, why?
We wound our way to Texas
where I summoned remote hexes
and I sent them across dust and oceans.
In Phoenix, Arizona I had the notion
I might phone you,
but there it lived and died, a notion.
She said Bird, why? I said Bird, why?
Oh my satellite, oh my passenger.
We came up on Ohio,
I have you chewed on like a biro.
You are a sum I am no closer to deciphering.
We came up to Minneapolis,
all fizzy blood and twitchy fists.
I buried you in a day of snowing.
She said Bird, why? I said Bird, why?
Oh my satellite, oh my passenger.





Şikago'ya doğru yürüyorum
Seni kargo gibi kaçırıyorum,
Bilgisizlikten bayağı uzak olduğunu sanırdım.
Salt Lake'e varıncaya kadar
Seni valizime paketledim,
Buruşuklukları kendi anımsamalarımla ütüledim
O "Kuşum, neden?" dedi
Yolumuzu Teksas'a çevirdik
Uzaktan büyüler çağırdığım yere
Ve onları tozla okyanuslara yolladım.
Phoenix, Arizona'da aklımda bir düşünce belirdi
Sana telefon edebilirdim,
Ama işte öylece başladı ve bitti, bir düşünce olarak.
O "Kuşum, neden?" dedi, ben de "Kuşum, neden?" dedim
Ah uydum benim, ah yolcum benim.
Ohio'ya geldik,
Bir kalem gibi geveledim seni.
Sen bir matematik problemisin, ben ise çözüme yakın değilim.
Minneapolis'e geldik,
Tüm bu fışırtılı kanlar ve gergin tumruklar.
Karlı bir günde seni buraya gömdüm.
O "Kuşum, neden?" dedi, ben de "Kuşum, neden?" dedim
Ah uydum benim, ah yolcum benim