Lucho Gatica - Encadenados

al vez sería mejor que no volvieras
quizas fuera mejor que me olvidaras,
volver es empezar a atormentarnos
a querernos para odiarnos
sin principio ni final.

Nos hemos hecho tanto tanto daño
que amor entre nosotros es martirio;
jamás quiso llegar el desengaño
ni el olvido ni el delirio,
seguiremos siempre igual.

Cariño como el nuestro es un castigo
que se lleva en el alma hasta la muerte
mi suerte necesita de tu suerte
y tú me necesitas mucho más.

Por eso no habra nunca despedida
ni paz alguna habra de consolarnos
y el paso del dolor ha de encontrarnos
de rodillas en la vida frente a frente
y nada más.
Belki dönmeseydin daha iyi olurdu
belki beni unutsaydın daha iyiyidi
dönmek birbirimize acı çektirmeye başlamaktır
nefret etmemiz için birbirimizi sevmeye
başı ve sonu olmadan

Çok çok zarar verdik birbirimize
aramızdaki aşk şehit oldu;
düşkırıklığı hiç gelmek istemedi
ne unutuş ne de çılgınlık
hep aynı biçimde devam edeceğiz

Bizimki gibi bir sevgi bir cezadır
ölüme kadar taşınan yürekte
benim kaderim senin kaderine gerek duyuyor
ve senin bana daha çok gereksinmen var.

Bu yüzden hiç ayrılık olmayacak
ne de bizi yatıştıran bir huzur
ve acının geçişi bulmalı bizi
diz dize yüz yüze yaşarken
başka bir şey değil