En el altar de mi madre
haya una virgen pequeña,
que una tarde un misionero
la trajo de España,
la antigua Iberia.
Ese altar uno de tantos
de madrecitas istmeñas,
es consuelo a la tristeza
por los hijos que, del Istmo,
lejos se encuentran.
Las madrecitas istmeñas,
siempre tienen un altar,
donde rezan por sus hijos
con un rezo muy cristiano
y a donde van a llorar.
Veladoras que se encienden,
y se apagan por amar.
Nuestra tierra es muy pequeña
tiene límites del mar,
pero ni los dos océanos,
imponentes litorales,
no se pueden comparar.
Con el canto de mi madre
que en la cuna oí cantar;
duerme mi bien, no llores más,
ya no llores más.
Mmm, mmm, mmm,
ya no llores más.
En el altar de mi madre,
hay una virgen pequeña.
annemin mihrabında
küçük bir kız vardı
onu bir misyoner getirmişti
bir öğleden sonra İspanya'dan
eski İberya'dan
bu mihrap küçük İstmos
annelerinin mihraplarından biri
mutsuzluğa bir teselli
İstmos'tan uzakta bulunan
oğulları için
Istmos'un küçük annelerinin
her zaman bir mihrabı vardır
orada oğulları için dua ederler
tamamen hristiyanlara özgü dualarla
ve ağlamaya oraya giderler
sevgi için yakılan
ve sönen mumlar
bizim toprağımız çok küçük
denizle çevrili sınırları
ama iki okyanusta
ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar
karşılaştırılamazlar
beşikteyken duyduğum
annemin şarkısıyla
iyi uykular canım, ağlama artık
ağlama artık
Mmm, mmm, mmm,
ağlama artık
annemin mihrabında
küçük bir kız vardı