Уходили мы из Крыма
Среди дыма и огня
Я с кормы всё время мимо
В своего стрелял коня
А он плыл изнемогая
За высокою кормой
Всё не веря, всё не зная
Что прощается со мной
Kırım'dan ayrılıyorduk
Duman ve ateş arasında
Hep kısardım yemini
Kendi atımı vurdum
O ise yüzdü , son gücünü tüketerek
Daha iyi beslenmek için
Bana güvenmişti , hiç inanmadı
Benle vedalaşacağına
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım
Сколько раз одной могилы
Ожидали мы в бою
Конь всё плыл теряя силы
Веря в преданность мою
Мой денщик стрелял не мимо
Покраснела чуть вода
Уходящий берег к Крыму
Я запомню навсегда
Kaç kere , aynı mezarda olmayı
Bekledik biz savaşırken
At , yüzüyordu , son gücünü tüketerek
Benim sadakatime güvenerek
Emir erim , ıskalamadı
Kırım'ın uzaklaşan kıyı şeridini
İlelebet hatırlayacağım
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Мой друг, мой конь
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım
Benim dostum , benim atım