Mario Sereni - Nemico Della Patria

Nemico della Patria?!
È vecchia fiaba che beatamente
ancor la beve il popolo.

Nato a Costantinopoli? Straniero!
Studiò a Saint Cyr? Soldato!
Traditore! Di Dumouriez un complice!
E poeta? Sovvertitor di cuori e di costumi!

Un dì m'era di gioia
passar fra gli odi e le vendette,
puro, innocente e forte.
Gigante mi credea...
Son sempre un servo!
Ho mutato padrone.
Un servo obbediente di violenta passione!
Ah, peggio! Uccido e tremo,
e mentre uccido io piango!

Io della Redentrice figlio,
per primo ho udito il grido suo pel mondo
ed ho al suo il mio grido unito...
Or smarrita ho la fede
nel sognato destino?
Com'era irradiato di gloria
il mio cammino!

La coscienza nei cuor
ridestar delle genti,
raccogliere le lagrime
dei vinti e sofferenti,
fare del mondo un Pantheon,
gli uomini in dii mutare
e in un sol bacio,
e in un sol bacio e abbraccio
tutte le genti amar!
e in un sol bacio e abbraccio
tutte le genti amar!

Or io rinnego il santo grido!
Io d'odio ho colmo il core,
e chi così m'ha reso, fiera ironia
è l'amor!

Sono un voluttuoso!
Ecco il novo padrone: il Senso!
Bugia tutto!
Sol vero la passione!


Memleket düşmanı mı?!
Halkın keyifle yuttuğu eski bir masal

Kostantinopoli'de mi doğdu? Yabancı!
Saint Cyr'de mi okudu? Asker!
Bir vatan haini! Dumouriez'in suç ortağı!
Şair mi? Kalpleri ve gelenekleri yıkan!

Bir zamanlar mutluydum
Nefret ve intikam arasında dolanırdım
Saf, masum ve güçlü.
Kendimi dev gibi görürdüm...
Ben daima bir köleyim!
Patronumu değiştirdim.
Şiddetli tutkuların itaatkar kölesi!
Ah bu daha kötü! Öldürüyorum ve ürperiyorum
Ve öldürürken ağlıyorum!

Ben, devrimin çocuğu,
Dünyaya olan çığlığını ilk duyan benim
Ve kendi çığlığımı da onunkine kattım...
Şimdi ben hayalimdeki kadere olan
inancımı mı kaybettim ?
Yolum ne kadar da ışıltılı görkemliydi!

İnsanların kalbindeki
Vicdanı uyandırmak
Mazlumların ve çilekeşlerin
Göz yaşlarını bir araya getirmek
Dünyayı bir cennete soymak
İnsanları birer tanrıya dönüştürmek
Ve sadece bir buseyle
Bir buseyle ve kucaklamayla
Tüm insanoğlunu sevmek!
Ve sadece bir buseyle ve kucaklamayla
Tüm insanoğlunu sevmek!

Şimdi kutsal çağrıya arkamı dönüyorum!
Kalbim nefretle dolu,
Beni bu hale getiren şey ise, muazzam ironi,
Aşk!

Şehvetliyim!
İşte yeni patronum : Şehvet!
Her şey yalan!
Tek gerçek tutku!