li bajarê evina me berf barî
seqem ji awirên yarê dibarî
koçberiyê dest pê kir ji bêçarî
ewrê tarî li ser serê min digerin
ez nizanim ev çi sir e çi sar e
dil xemgîn e û bê cih e bê war e
bigrî dilo bigrî xwe bixapîne
ji ber derdan bes e min binalîne
can şewitî perçe perçe nabîne
Sevdamızın şehrine kar yağdı
Sevgilinin bakışlarından kuru soğuk yağıyordu.
Göç başladı,çaresizlikten.
Kara bulutlar dolaşıyor üzerimde,
Bu ne ayaz,bu ne soğuk,bilmiyorum.
Yürek hüzünlü,yurtsuz bir yolcudur.
Ağla yüreğim ağla,kandır kendini.
Yeter,beni dertlerden inlettiğin.
Yandı beden, paramparça görmüyor