Mikhail Lermontov - Dünya Ve Cennet

Земля и небо

Как землю нам больше небес не любить?
Нам небесное счастье темно;
Хоть счастье земное и меньше в сто раз,
Но мы знаем, какое оно.

О надеждах и муках былых вспоминать
В нас тайная склонность кипит;
Нас тревожит неверность надежды земной,
А краткость печали смешит.

Страшна в настоящем бывает душе
Грядущего тёмная даль;
Мы блаженство желали б вкусить в небесах,
Но с миром расстаться нам жаль.

Что во власти у нас, то приятнее нам,
Хоть мы ищем другого порой,
Но в час расставанья мы видим ясней,
Как оно породнилось с душой.

Dünyayı cennetten nasıl daha fazla sevemeyiz?
Cennetin mutluluğunu bilmiyoruz
Dünyanın mutluluğu 100 kez daha küçük olsa da
Zaten (bu mutluluğu) tattık

Bizimle isteğimizde saklı
Geçmişimizdeki umutları ve eziyetleri hatırlamak için
Dünyanın sağladığı umudun bize sadık olmamasından endişeleniyoruz
Ve üzüntüye giden gülümsemeyi

Şimdiki zamanda ruh bazen korkar
Geleceğin karanlığa yayılmasından
Cennette mutluluğu tatmak isteriz
Ama istemeden dünyanın bir parçasıyız

Tadını çıkarıyoruz, gücümüzde var olanın
Sık sık başka şeyleri araştırsak da
Ve gitme zamanımızda, çok net görüyoruz ki
Ruhumuzla nasıl yakın olduğunu