Mikhail Lermontov - Umut

Надежда

Есть птичка рая у меня.
На кипарисе молодом
Она сидит во время дня,
Но петь никак не станет днём;
Лазурь небес - её спина,
Головка пурпур, на крылах
Пыль золотистая видна, -
Как отблеск утра в облаках.
И только что земля уснёт
Одета мглой в ночной тиши,
Она на ветке уж поёт
Так сладко, сладко для души,
Что поневоле тягость мук
Забудешь, внемля песни той,
И сердцу каждый тихий звук
Как гость приятен дорогой;
И часто в бурю я слыхал
Тот звук, который так люблю;
И я всегда надеждой звал
Певицу мирную мою!

Umut

Cennetten gelmiş bir kuşum var.
Gün boyunca,
Tüner ve durur henüz yaşlanmamış olan servi ağacının tepesinde,
Ama hiçbir şekilde gün boyunca ötmez kuşum..
Masmavi gökyüzü, gerisinde&arkasında,
Mor renkteki kafası, ve kanatları,
Kaplanmış altın tozuyla;
Bulutların arasındaki sabahın parıltısı gibi..
Ve sanki dünya yakında uykuya dalacakmış gibi;
Gecenin dinginliğinde, pus ile kaplanmış (kuşum)..
Öter kuşum dalın üzerinde;
Tatlı bir şekilde, ruha tatlı gelen bir şekilde..
Kederin ağırlığını unutur istemeden;
O şarkıyı dinleyen kişi (kuşumun ötüşünü duyan kişi),
Ve her bir melodi hoş bir şekilde karşılanır;
Kalp tarafından, değerli bir misafir misali..
Ve bazen bir kasırgada yakalarım (duyarım);
O sevdiğim melodiyi,
Ve hep "umut" derim (bu yüzden);
Kuşuma, benim barışçıl şarkıcıma..