Non gioco più
me ne vado
non gioco più
davvero
La vita e' un letto sfatto
io prendo quel che trovo
e lascio quel che prendo
dietro di me
Non gioco più
me ne vado
non gioco più
davvero
La faccia di cemento
tu parli e non ti sento
io cambio e chi non cambia
resta là
Non gioco più
lascia stare
non gioco più
ti assicuro
se ti faccio male
poi ti passerà
tanto il mondo come prima
senza voglia girerà
Non gioco più
me ne vado
non gioco più
davvero
non credere ai capricci
di una foglia
che col vento se ne va
Non gioco più
non gioco più
non gioco più, no!
artik oynamiyorum, gidiyorum.
artik oynamiyorum, gercekten
yasam daginik bir yatak,
ben buldugumu aliyorum
ve o buldugumu
arkamda birakiyorum
artik oynamiyorum, gidiyorum.
artik oynamiyorum, gercekten.
yuzum cimento gibi
sen konusuyorsun ben duymuyorum
ben degisiyorum ve degismeyen
orada kaliyor
artik oynamiyorum, birak kalsin.
artik oynamiyorum, yemin ederim.
eger seni incitirsem sonra gececek,
dunya eskisi gibi
isteksizce donecek.
artik oynamiyorum, gidiyorum.
artik oynamiyorum, gercekten.
ruzgarla giden
bir yapragin
gecici heveslerine kanma.
artik oynamiyorum
artik oynamiyorum
artik oynamiyorum