Miri Yusif - TerkiDünya

O hamıdan qaçır, sirrini açır göylərə,
Həm çox çəkib acı, yaralar açıq göynədər,
Xoş bir gün görmədən, uçmağa min nədən,
Yerdə yer saxlamaz onu, göydə göydələn.

Onu eşidən, duyar var son sözü ümid son ölər.

Onun saçları son bahardır,
Ömrü iztirab, dörd divardır,
O, tərki-dünyadır anlamam halından.
O, günəş kimi yandırardı,
Yazda yağışdır, yayda qardır,
Kim bilir nələr keçib gedir ağlından...

Onun sözləri ittihamdır,
Onun gözləri intihardır,
Bəlkə onda ağrılar çıxar canından...
Ona yaddır doğmalar, yaxınlar baxar uzaqdan,
Süzülər yerə damla-damla yaş axar yanaqdan.
O mənsiz qalınca o mənsiz yarımcan,
Ucaldan təkcə bir məqam - öpüş dodaqdan.

Onu eşidən, duyar var son sözü ümid son ölər.

O herkesden kaçıyor, sırrını göklere söylüyor
Hem çok acı çekmiş, açık yaralar acıtıyor
Hoş bir gün görmeden, uçmağa bin neden
Yerde, yer saklayamaz onu, gökde ise gökdelen

Onu duyan, duyar, var son sözü umut, son öler

Onun saçları son bahardır,
Ömrü ızdırap, dört duvardır,
O terk-i dünyadır, anlamam halinden.
O güneş gibi yakardı,
Baharda yağmurdur, yazda kardır
Kim bilir neler geçiyor aklından..

Onun sözleri ittihamdır,
Onun gözleri intihardır,
Belke o zaman acılar çıkar canından..
Ona yabancıdır yakınlar, yakınlar bakar uzakdan,
Süzüler yere damla damla yaş akar yanakdan.
O bensiz kaldığında o bensiz yarım can,
Ucaldan sadece bir makam- buse dudakdan.

Onu duyan, duyar, var son sözü umut, son öler