Morrissey - The Never-played Symphonies

Reflecting from my deathbed
Ölüm yatağımdan yansıyor
I'm balancing life's riches
Hayatın zenginlerini
against the ditches
Hendeklere karşı dengeliyorum
and the flat gray years in-between
Ve aradaki düz gri yıllar
all I can see are the never-laid
Tek gördüğüm hiç yatmayan
that's the never played symphonies
Asla senfonilerde çalınmadı

I can't see those who tried to love me
Beni sevmeye çalışanları görmedim
or those who felt they understood me
Ya da beni anladıklarını sananları
and I can't see those who
very patiently put up with me
Bana sabırla katlananları da
all I can see are the never-laid
Tek gördüğüm hiç yatmayan
that's the never played symphonies
Asla senfonilerde çalınmadı

You were one, you meant to be one
Sendin, biri olmak için
and you jumped into my face
Yüzüme atladın and laughed and kissed me on the cheek
Güldün ve yanağımı öptün
and then were gone forever
not quite
Pek de sonsuza gitmedik

Black sky in the daytime
Gündüz siyah gökyüzü
and I don't much mind dying
Ve ölmek pek umrumda değil
when there is nothing left to care for anymore
Artık umursayacak bir şey kalmadığında
all I can see are the never-laid
Tek gördüğüm hiç yatmayan
that's the never played symphonies
Asla senfonilerde çalınmadı

You were one, you knew you were one
Sendin o, o kişiydin
and you slid right through my fingers
Parmaklarımdan kaydın gittin
no not literally
Gerçekten değil
but metaphorically
Ama mecazen
and now you're all I see
Şimdi gördüğüm tek şeysin
as the light fades
Işık solarken