Munisa Rizayeva - Afsona

Meni kechir, endi seni kechirolmayman,
Ayblama, yetar boshqa chidolmayman.
Bo‘ynimdan zanjirlaringni ol, ozod et, qo‘yvor,
Egningdan qanotlaringni yech, bo‘ldi yetar, ket.

Nima bo‘ldi, nima bo‘ldi deb xavotir olmaydi hech kim,
Alam o‘zim, armon o‘zim.
Millionlab yolg‘onlardan lashkarlaringni to‘xtat,
Mag‘lubman, yetar.

Osmonda ko‘rindi yana yangi yulduz, bu afsona,
Yulduz nomi umid, manzil-makoni o‘zim, bu haqiqat.
(×2)

Nima bo‘ldi, nima bo‘ldi deb xavotir olmaydi hech kim,
Alam o‘zim, armon o‘zim.
Millionlab yolg‘onlardan lashkarlaringni to‘xtat,
Mag‘lubman, yetar.

Osmonda ko‘rindi yana yangi yulduz, bu afsona,
Yulduz nomi umid, manzil-makoni o‘zim, bu haqiqat.


Beni geçir (affet), imdi seni geçirebilmezem (affedebilmezem),
Ayıplama (suçlama), yeter başka dayanabilmezem.
Boynumdan zincirlerini al, azad et, koyuver,
Yeninden kanatlarını çöz, yeter oldu, git..

Ne oldu, ne oldu deyip dertlerimi almaz (sormaz) hiç kimse,
Elem özüm, uhdede kalmış özüm.
Milyonlarca yalanlarından ordularını durdur,
Mağlubum yeter...

Asûmânda göründü yine yeni yıldız, bu efsâne,
Yıldız nâmı ümit, menzil-mekânı özüm, bu hakikât.
(×2)

Ne oldu, ne oldu deyip dertlerimi almaz (sormaz) hiç kimse,
Elem özüm, uhdede kalmış özüm.
Milyonlarca yalanlarından ordularını durdur,
Mağlubum yeter...

Asûmânda göründü yine yeni yıldız, bu efsâne,
Yıldız adı ümit, menzil-mekânı özüm, bu hakikât.