My Dying Bride - Within A Sleeping Forest

Once taken by the river, Orpheus died in my arms.
His heart, ancient and equal to this fallen empty world,
Fades away in the golden truth of all his earthly joy.

He is dull dead. He was drowned there.
In my hands his fate. He coldly died.
Voyage well across the sky my friend.

My pain floats down your river to a waterfall.
And in this light, hearing cries I look up at you.
Your beauty and form appear as great wonders.

Awful and yet beautiful to my hopeless weary eyes.
His face, still now, it rests in cold hands and colder heart.
As I sat and shivered comfortless in this lonely barren land.

In a sullen wood, some years ago, he played a song I didn't know.
The trees knew me and knew him more. Whispered our names into their lore.
Sing a song of joy with effortless breath. I wrote the words to his death.
So on that day, near the glen, my ink drew up his secret end.

A kiss, your gift to give away so freely.
A gentle suffering thing you were.
So steep they fell, my tears to your lips.

And that night will be forever. And at night we live forever.
And I drew her near to me and away from him.

Sin is the root of all sorrow, so look upon, my well is dry.
Don't run my lady. Now please be mine.
Come on my lover, you didn't even try!



----------



Nehir tarafından alındığında, Orpheus benim kollarımda öldü.
Onun kalbi, eski ve bu boş dünya ile eşit.
Onun dünya sevgisi herkesin altın gerçeğiyle birlikte kaybolur.

O donuk bir ölü. O orada boğuldu.
Ellerim onun kaderi. Soğuktan öldü.
Gökyüzünde iyi yolculuklar dostum.

Acılarım senin nehrinden şelaleye doğru sürükleniyor.
Ve bu ışıkta, feryatları işitirken sana doğru bakıyorum.
Güzelliğin ve formun şaşkın edici gibi görünüyor.

Berbat ve henüz güzel umutsuz ve bıkkın gözlerime.
Yüzü, hala, soğuk ellerde ve soğuk kalplerde hala dayanıklı kalıyor.
Oturup ve titremiş gibiyim bu rahatsız edici yalnız çorak ülkede.

Birkaç yıl önce bu sıkıcı odun parçası, O bilmediğim bir şarkıyı çaldı.
Ağaçları beni tanıyor ve Onu daha çok tanıyor. İsimlerimizi onlara fısıldadı.
Zahmetsizce bir sevinç şarkısı söyleyin.
O gün, vadinin yakınında, mürekkebim O'nun gizemli sonunu içine çekti.

Öpücüğünü, öylesine özgürce verdin.
Nazikçe acı çeken bir şey gibiydin.
Gözyaşlarım dudaklarına düşmüştü.

Ve o gece sonsuzlaşacak. Ve o gece sonsuza kadar yaşayacağız.
Ve ben Onu(kadın) kendime yakın çizip Ondan(erkek) uzaklaştım.

Günahlar bütün üzüntülerin kökenidir, öyleyse bakın, benim çeşmem kuru.
Koşma Leydim. O şimdi lütfen benim olsun.
Gel buraya sevgilim, denemedin bile!