Nikos Kourkoulis - Ta Paidia Ton Fanarion

(Τα Παιδιά Των Φαναριών)

Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
και ο πόνος μου στην έρημο κραυγή
και εσύ ξέρω δεν θα ξαναρθείς,
που ζείς...ούτε ξέρω πια που ζεις...

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί
και εσυ ξέρω δεν θα ξαναρθείς.
Που ζείς...ούτε ξέρω πια πο ζείς...

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!


Sokak Çocukları

Göz yaşım süzüldü yağmurda
Kederim ıssız çığlığımda
Biliyorum gelmeyeceksin geri
Nerede yaşıyorsun, bilmiyorum bile artık nerede yaşadığını

İzlerini arıyorum yıldızların ışığında
Sokak çocuklarına soruyorum seni
Yokluğun beni paramparça ediyor
Sen yoksun ve ben binlerce kez ölüyorum

İzlerini arıyorum yıldızların ışığında
Sokak çocuklarına soruyorum seni
Yokluğun beni paramparça ediyor
Sen yoksun ve ben binlerce kez ölüyorum

Dudaklarında sessizlik hakim
Senin düşüncem benim camdan düşüncemde
Biliyorum gelmeyeceksin geri
Nerede yaşıyorsun, bilmiyorum bile artık nerede yaşadığın

İzlerini arıyorum yıldızların ışığında
Sokak çocuklarına soruyorum seni
Yokluğun beni paramparça ediyor
Sen yoksun ve ben binlerce kez ölüyorum

İzlerini arıyorum yıldızların ışığında
Sokak çocuklarına soruyorum seni
Yokluğun beni paramparça ediyor
Sen yoksun ve ben binlerce kez ölüyorum