Nocturnal Depression - Nostalgia

Ve bir daha umutsuzluk, beni öpüyor
soğuk hayalet gibi dudaklarıyla
yok olmam, mezarıma götürüyor beni
birçok defa için kazdığım
Ve ben bir daha, hayali bir düşünce oluyorum
Unutulan, üzgün, berbat boktan
yalnız hayallerin arasında siyah kürelere düştüğüm gibi
Sen, bizi kırdın, parça parça
Benim müziğim, kan ile yazılır
İntiharın müziği, kırmızıda yazdı
Kendime yaptım, bileklerim yine açık
gözyaşlarım gibi, taşıyor
Her şey, arkamızda kayboldu
Dizlerimde, Yüzümde
bahar sabahına gözüküyor güneş gözüküyor
yattığım yerde çöpümden pisliğimden başka bişey yok
ona ilgi duymazsın
duyguların diğer tarafının üzerinde yaşarsın
Ama bizim Şubat karımız
Şimdi cansız bedenimi sarıyor.