Бій на світанні. Сонце і дим.
Мало хто знає, що ж буде з ним.
Що буде завтра в юних думках?
В когось надія, а в кого — страх.
Приспів 1:
Гілля калин похилилося.
Мама, кому ж ми молилися?
Скільки іще забере вона
Твоїх дітей, не твоя війна?
Стали батьками доньки й сини,
Все кольорові бачили сни.
І цілували руки брехні,
За тихі ночі — віддали дні.
Приспів 1.
Так було добре, там і колись.
Там, де без поту і там, де без сліз.
Тільки не було в тому мети –
Я так не можу, а як зможеш ти?!
Приспів 2:
Гілля калин похилилося.
Мама, не тим ми молилися!
Скільки іще забере вона
Твоїх дітей, не твоя війна?
Şafak. Savaş. Güneş ve duman.
Kim biliyor ne geler?
Genç rüyalar nasıl olur?
Birşey umutla yaşıyor, birşey- korkuyla
Kartopu çiçeği* dalı eğildi
Annem, kime dua ettik?
Kaç çocuklarını alacak
Bir savaş, ki senin değil?
Oğulların ve kızların ebeveynler oldular
Herkes mutlu yaşamı bekledi
Yalanın elleri öptü
Sessiz geceler için günleri sattı
Kartopu çiçeği* dalı eğildi
Annem, kime dua ettik?
Kaç çocuklarını alacak
Bir savaş, ki senin değil?
Başka yerde başka zamanda hayat iyi varmış
Hafif bir hayat, yaşsız bir hayat
Ama o hayat anlamsız vardı
O kadar yaşabilmedim
Kartopu çiçeği dalı eğildi
Annem, yanlışlara dua ettik!
Kaç çocuklarını alacak
Bir savaş, ki senin değil?