Oleg Pogudin - Znakomy

Спокойно и просто я встретился с Вами,
В душе зажила уже старая рана.
Но пропасть разрыва легла между нами:
Мы только знакомы. Как странно…

Как странно это: совсем ведь недавно
Была наша близость безмерна, безгранна,
А ныне, ах, ныне былому неравно:
Мы только знакомы. Как странно…

Завязка ведь – сказка. Развязка – страданье.
Но думать всё время о нём неустанно
Не стоит, быть может. Зачем? До свиданья.
Мы только знакомы. Как странно…


Çok yeni tanışmıştık

Telaştan uzak ve sade bir şekilde tanıştım sizinle,
Gönlümdeki o eski yara artık şifa buldu.
Ancak bir uçurum uzandı aramıza:
Çok yeni tanışmıştık. Ne garip...

Ne garip bir şey bu: biraz öncesinde
Yakınlığımızın ölçüsü yoktu, sınırı yoktu,
Ama şu an, ah, şu an... bir an öncesiyle aynı değil:
Çok yeni tanışmıştık. Ne garip...

Bir düğüm bu - hikaye. Çözümü - cefa.
Hiç durmadan onu düşünmeye
Gerek yok belki de. Neden (olsun ki)? Hoşça kal.
Çok yeni tanışmıştık. Ne garip...