Opeth - April Ethereal

April Ethereal
It was me, peering through the looking-glass.
Beyond the embrace of Christ.
Like the secret face within the tapestry.
Like a bird of prey over the crest.
And she was swathed in sorrow, as if born within its mask.
Her candlelight snuffed, the icon smiled.
Emptiness followed by her wake.
I could clasp her in undying love.
Within ghostlike rapture the final word was mine.
She faced me in awe. 'twas a token of ebony colour.
Embodied in faint vapour.
Wandering through April's fire.
Compelled to grasp and to hold the one that was you.
I will endure, hide away.
I would outrun the scythe, glaring with failure.
It is a mere destiny I thought, a threshold I had crossed before.
The rain was waving goodbye, and when the night came
the forest folded its branches around me.
Something passed by, and I went into a dream.
She laughing and weeping at once: "take me away".
I don't know how or why, I'll never know WHEN.
Tüy Gibi Hafif Nisan
O, bakan - camdan dikkatle bakıyor olan bendim.
Hz.isa'nın kucaklamasının ötesinde.
Gizli kalın örme kumaşın içinde yüzün olduğu gibi.
Tacın üzerinde bir avcı kuş gibi.
Ve o, üzüntüde sarıldı, içinde doğmuş onun maske gibi.
Onun mum ışık kesti, ikon gülümsedi.
Boşluk, onun iz izledi.
Ben, onun içeride ölmez sevgi kavrayabilirdim.
Hayalet gibi esrimenin içinde son sözcük, benimkiydi.
O, saygıda bana baktı. o, abanoz rengi rengin bir işaretiydi.
Zayıf buharda ifade etti.
Nisan'ın ateşinden dolaş.
Zorla kavradı, ve, sen olan birisi tuttu.
Ben katlanacağım, hayvan derisi uzakta.
Ben, başarısızlıkla parlıyor olan iyi koş tırpandan m.
O, sade düşünmüş olan benim olduğu bir kaderdir, benim, daha önce geçmiş olduğum bir eşik.
Yağmur, hoşça kal dalgalanıyordu, ve gecenin geldiği zaman
Orman, onun benim etrafımda dallar katladı.
Göz ardı edilen bir şey, ve ben, bir rüyaya gittim.
Gülerken o, ve, hemen ağla: "ben al".
Ben, onun nasıl olduğu bilmem, veya niye, ben asla, onun olduğu zaman bilmeyeceğim.