Ornella Vanoni - Qualcosa Di Te

Cara amica mia
Siamo ancora in piedi
Parli senza prender fiato
Come tanti anni fa
Siedi accanto a me
Sfilano i ricordi
Sono nodi tra i capelli
Che non scioglieremo più
Ora abbassi gli occhi rossi
Senti il peso dei tuoi passi
Sembrano scaffali vuoti
Gli anni che chiamiamo intorno a noi

Grazie per la tua compagnia
Scivola la notte va via
Dentro c'è uno strappo sottile
E il tempo passa senza chiedere
Scelgo i pezzi del passato
Prendo poche cose e vado
Ma porto sempre in fondo a me qualcosa che assomigli un poco a te

L'aria cambia già
Si accende di colore
Voleranno via i pensieri
Nei cieli come rondini
Acqua dolce in mare aperto
Si apre un fiume nel deserto
Nuove luci di città
E un'autostrada corre libera

Grazie per la tua compagnia
Prende fiato l'anima mia
Tremo a una parete sottile
E il cuore cede dov'è fragile
Vivo appesa a un filo e cado
Corro e non so dove vado
Ma cerco sempre intorno a me qualcosa che assomigli un poco a te

Di lui che ne sarà
Parlarne a poco servirà
Se non a riaprire una ferita
Che si è asciugata con fatica

Ora lascia in giro un po' d'allegria
Quella che trascini con te
Cara vicinissima voce
Spazio aperto tra le nuvole
Pensami tra la gente
Pensami e sarai presente
E porta sempre in fondo a te qualcosa che assomigli un poco a me


sevgili arkadaşım
hala ayaktayız
soluk almadan konuşuyorsun
yıllar önceki gibi
yanıma otur
anılar geçer
saçında düğümler var
artık çözemeyeceğimiz
şimdi kızarmış gözlerini eğiyorsun
adımlarının ağırlığını hissediyorsun
boş raflar gibi görünüyorlar
çevremizde aradığımız yıllar

yanımda olduğun için sağ ol
gece kayıp gidiyor
içerde hafif bir yırtık var
ve zaman sormadan geçiyor
geçmişin parçalarını seçiyorum
çok az şey alıyorum ve gidiyorum
ama her zaman yüreğimin derinlerinde birazcık sana benzeyen bir şey taşıyorum

hava değişmeye başladı
renkler tutuşuyor
düşünceler uçup gidecek
gökte kırlangıçlar gibi
açık denizde tatlı su
çölde bir çiçek açıyor
kentin yeni ışıkları
ve bir otoyol bedava çalışıyor

benimle olduğun için sağ ol
ruhum soluklanıyor
ince bir duvarda titriyorum
ve kalp kırıldığı yerde bırakıyor
bir ipe asılı yaşıyorum ve düşüyorum
koşuyorum nereye gittiğimi bilmeden
ama her zaman yüreğimin derinlerinde birazcık sana benzeyen bir şey arıyorum

ondan ne kalacak
ondan söz etmek neye yarayacak
zorlukla kuruyan
bir yarayı yeniden açmaktan başka

şimdi biraz sevinç bırak çevrede
seninle götürdüğünü
sevgili çok yakın ses
bulutlar arsındaki açıklık
insanların arasında beni düşün
beni düşün ve var olacaksın
ve her zaman kalbinin derinliklerinde birazcık bana benzeyen bir şey taşı