Pablo Alborán - Ahogándome En Tu Adiós

Me llevo tu media sonrisa,
la que dejaste escapar cuando te invité a salir.
Me llevo los meses de invierno,
confesando secretos,
derritiendo el amor que te di.

Y di ¿qué viste en mí
para aceptar aquella tarde
y ahora dejarlo todo así?

Ahogándome el recuerdo,
ahogándome tu adiós,
sonaron las sirenas
de nuestra triste habitación.

El silencio te destrona,
y el vacío en mi interior
se hace eterno y me devora,
hay un abismo entre los dos.

Te llevas la triste rutina,
el insulto y el asco,
la angustia de verme a tu lado feliz.
Y te llevas el rencor y el reproche,
los mensajes de noche,
mientras yo fingía dormir.

Y di ¿qué viste en mí
para aceptar aquella tarde
y ahora dejarlo todo así?

Ahogándome el recuerdo,
ahogándome tu adiós,
sonaron las sirenas
de nuestra triste habitación.

El silencio te destrona,
y el vacío en mi interior
se hace eterno y me devora,
hay un abismo entre los dos.

Y pobre de mí,
supe siempre que te ibas a ir,
pero no tuve el valor
de aceptar tu traición.




Yarım gülüşünü alıyorum,
Sana teklif ettiğimde benden kaçırdığın.
Kış aylarını alıyorum,
Sırları açığa çıkaran,
Sana verdiğim aşkı eriten.

Söyle, bende ne gördün?
O zaman kabul edip de
Şimdi her şeyi bırakacak kadar?

Anılar beni boğuyor,
Elvedan beni boğuyor
Sirenler çalıyor
Üzgün odamızdan.

Sessizlik seni yok ediyor.
Ve içimdeki boşluk,
Sonsuz oluyor, beni yiyip bitiriyor.
Aramızda bir uçurum var.

Sen hep üzüldüklerimizi alıyorsun.
Hakareti ve nefreti,
Beni yanında mutlu görmenin ızdırabını.
Kini ve pişmanlığı sen alıyorsun,
Gecenin mesajlarını,
Ben uyuyormuş gibi yaparken.

Söyle, bende ne gördün?
O zaman kabul edip de
Şimdi her şeyi bırakacak kadar?

Anılar beni boğuyor,
Elvedan beni boğuyor
Sirenler çalıyor
Üzgün odamızdan.

Sessizlik seni yok ediyor.
Ve içimdeki boşluk,
Sonsuz oluyor, beni yiyip bitiriyor.
Aramızda bir uçurum var.

Zavallı ben..
Gideceğini hep biliyordum,
Ama cesaret edemedim,
İhanetini kabul etmeye...