[P] >
[Paradosiaka Şarkı Çevirileri] > Αkpitaç Ovtec Eauvev Şarkı Çevirisi
Ακρίτας όντες έλαμνεν σην παραποταμέαν,
Επέγνεν και έρτον και έλαμνεν την ώραν πέντε αυλάκια.
Επέγνεν και έρτον και έσπερνεν εννέα κότια σπόρον.
Έρθεν πουλίν και εκόνεψεν ση ζυγωνί την άκραν.
Σκούται και καλοκάθεται ση ζυγωνί τη μέσεν.
Ακρίτας:
Οπίσ' πουλίν, οπίσ' πουλίν! Μην τρως τη βουκεντρέαν.
Και το πουλίν κελάηδεσεν με άνθρωπί' λαλίαν.
Άνθρωπος:
Ακρίτα μου ντο κάθεσαι, ντο στέκεις και περμένεις;
Το ένοικο σ' εχάλασαν και την κάλη σ' επαίραν.
T' όλον καλλίον τ' άλογο σ' στρώνε και καβαλκεύνε.
Kαι τ' άλλα τα καθέτερα τρέχνε και χλιμιντίζνε.
Ακρίτας παραθύμωσεν, Ακρίτας εθερέθεν!
Κάρφωσεν το βουκέντριν ατ' και έστεσεν τα βούδια τ'.
Όλια τ' όρνεα φοβερίζ', τ' όρνεα και τα ραχία.
Τους κλέφτες εφοβέριζεν να μην κλέφτνε τη μιν ατ'.
Τσι λύκους εφοβέριζεν να μην τρώγνε τα βούδια τ'.
Τα πουλία φοβέριζεν να μη τρώγνε το σπόρον.
Αφήν' και πάει Ακρίτας ιμ', ο κρίαρον Ακρίτας!
Ευρήκ' τα πόρτας ανοιχτά, τα παραθύρια ακλείδια.
Πάει και ευρήκ' τους μαύρους ατ' στέκνε και χλιμιντίζνε.
Ακρίτας:
Τσ' αστράφτει σην Ανατολήν, να 'βρίεται ση Δύσην;
Σον Θεόν έσουν ε μαύροι μου! Τσ' εφτάν' και κοντοφτάνει;
Κανείς, κανείς κ' έλαλεσεν, κανείς κ' επελογέθεν.
Και το γιαγούζιν τ' άλογον λαλεί και απολογάται.
Γιαγούζιν τ' άλογον:
Ασά κρυφοταΐσματα σ' εφτάνω, κοντοφτάνω!
Απάν σ' ατό ελάγγεψεν, εχπάστεν κ' έχ' και πάει.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ' να φτάν' και κοντοφτάνει!
Ακρίτας ιμ' πριν να προφτάνει, η κόρ' έρθεν και εδέβεν.
Ουτζόπουλα επέντεσεν απάν σο σταυροδρόμιν.
Ακρίτας:
Σον Θεόν έσουν ουτζόπουλα! Πουθέν χαράν εδέβεν;
Ουτζόπουλα:
Κάθαν ώραν χαράν διαβαίν, κάθαν ημέραν γάμος.
Άμον τ' ατώρνον τη χαράν άλλο χαράν κ' εδέβεν.
Κάθαν τζατζίν μαλλίν κρατεί, κάθαν λιθάριν αίμαν.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ να φτάν' και κοντοφτάνει!
Ακρίτας ιμ' κ' επρόφτασεν, η κόρ' έρθεν και εδέβεν.
Επήγεν και εταγιάνεψεν ση δέβας το γεφύριν.
Εκεί κάθουνταν Έλλενοι και ατόναν φοβερίζνε.
Ακρίτας:
Δεβάστε εμέν ε Έλλενοι, την δέβαν ας διαβαίνω!
Ο μαύρο μ' έν νέον πουλάρ', χωρίς ταΐν κί μένει!
Και η κάλη μ' νέον κόρασον, χωρίς τ' εμέν κί στέκει!
Έλλενοι:
Τον θάνατον ατ' κί νουνίζ', την κάλην ατ' θυμάται.
Ακρίτας:
Αν κρούω και σκοτώνω σας θα λέγνε με φονέαν.
Και αν κί σκοτώνω σας εγώ, θα λέγνε εφοβέθεν.
Καλλίον κί σκοτώνω σας και ας λέγνε εφοβέθεν.
Κλώσκεται σύρ' το μαύρον ατ' και σο βαθύν λιμνίτσιν.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ' να φτάν' και κοντοφτάνει!
Επήγεν και εταγιάνεψεν και σου Καστρί την πόρταν.
Ο μαύρον εχλιμίντιξεν και ο Κάστρον όλ' εσείεν!
H κόρ' επαραγνώριξεν, είπεν:
Έρθεν Ακρίτας!
Ακρίτας:
Ανοίξετε εμέν ε πορτάρ', ανοίξτεν κι ας εμπαίνω!
Ο μαύρο νέον πουλάριν έν, χωρίς ταΐν 'κί μένει!
Η κόρ' νέον κόρασον έν, χωρίς εμέν κί στέκει!
Ένοιξαν ατον οι πορτάρ', εμπαίν' απέσ' Ακρίτας.
Άλλοι σκαμνία δίγν' ατον, άλλοι καυκίν απλώνε.
Και σο σκαμνίν ατ' κάθεται και το καυκίν επαίρεν.
Οι πορτάρ':
Γιά σους, γιά σους Ακρίτα μου και μη πολυλογίζεις.
Αδά μεγάλον στράτεμαν εσέναν κυνηγάει.
Έσυρεν το σπαθίτσιν ατ' ασό χρυσόν θεκάριν!
Χίλιους εμπροστά τ' εσκότωσεν και μύριους από πίσω!
Άλλους τρακόσιους Βάραγγους ση Δέβας το γεφύρι!
Επαίρεν την κόρ' και έφυεν εννέα πουρνοβράδια.
Έβγαλεν άσον κόλφον ατ' απ' όλια τα γενναίας.
Ακρίτας:
Γιά φά κόρη, γιά φά κόρη και ορίαξον τα στράτας.
Ακρίτας επεκούμπιξεν, έναν ύπνον επαίρεν.
Η κορ' τέρει το πέραν και αν φουσάτον κατηβαίνει.
Εντρέπεται να λέει ατον φουσάτον κατηβαίνει.
Τα δάκρια τ'ς εκατήβαιναν σ' Ακρίτα την καρδίαν.
Εγνέφιξεν και Ακρίτας μου ασό γλυκύν τον ύπνον.
Ακρίτας:
Κόρη, εκείν' που έρχουνταν, κανέναν κ' εγνωρίζεις;
Κάλη του:
Μπροστά που έρται ο καβαλάρτς ομιάζ' να έν ο κύρη μ'.
Και εκείν' οι μαύροι αλογάντ' ομιάζ' να είν' τ' αδέλφια μ'.
Και εκείνε η γερανόφορος ομιάζ' να έν η μάνα μ'.
Akritas dere kenarındaki tarlasını sürdüğü zaman,
Gider, gelir ve bir saatte beş sıra bitirirdi.
Gider, gelir ve dokuz kilo ekin ekerdi.
Bir kuş geldi ve sabanın kenarına kondu.
Uçtu ve sabanın ortasına kondu.
Akritas:
Git kuş, git kuş! Yeme sopamı.
Ve kuş bir adamın sesiyle öttü.
Adam:
Akritas'ım niye oturursun, niye durup beklersin?
Evini yıktılar ve karını aldılar.
Tüm en iyi atlarına semer vurup bindiler.
Ve geriye kalanları koşuşup kişniyorlar.
Akritas çok öfkelendi, Akritas deliye döndü!
Sopasını çaktı ve öküzleri durdurdu.
Bütün akbabaları korkuttu, dağ akbabalarını.
Hırsızları korkuttu, sabanlarını çalmasınlar diye.
Kurtları korkuttu öküzlerini yemesinler diye.
Ve kuşları korkuttu, ekinleri yemesinler diye
Bıraktı ve gitti Akritas, cesur Akritas!
Kapıları açık buldu, pencereler de açık.
Gitti ve kara atlarını durup kişnerken buldu.
Akritas:
Hanginiz doğuda kükreyecek, batıda bulunacak?
Tanrı aşkına ey kara atlarım! Hanginiz varıp bertaraf edecek?
Kimse, kimse ses çıkarmadı, kimse konuşmadı
Ve yağız bir at konuştu ve kendini savundu.
Yağız at:
Beni yemlersen, ben varıp bertaraf ederim!
O atın üstüne atladı ve gitmeye başladı.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Akritas, önce yetişti ama kız gelip geçti.
Bir yol ayrımında uçuşan kuşlarla karşılaştı.
Akritas:
Tanrı aşkına ey kuşlar! Karım nereden geçti?
Uçuşan kuşlar:
Her gün her saat buradan kadınlar, kızlar geçer.
Ama bugünkü kadar çok kadın daha önce hiç geçmemişti.
Her çalı saçla dolu, her taş kanla dolu.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Akritas yetişemedi, kadın çoktan gelmiş ve geçmişti.
Gitti ve Devas Köprüsü'ne dayandı.
Orayı koruyan Rumlar, ona kabadayılık yaptılar.
Akritas:
Geçirin beni Rumlar, Geçidi geçeyim!
Kara atım genç attır, yemsiz kalamaz!
Karım genç kızdır, bensiz duramaz!
Rumlar:
Ölümünü düşünmüyor, aklında karısı var.
Akritas:
Eğer sizi vurup öldürürsem bana katil diyecekler.
Ve eğer sizi öldürmezsem 'korktu” diyecekler.
En iyisi sizi öldürmeyeyim de 'korktu” desinler.
Geri döndü ve kara atını derin bir göle çekti.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Gitti ve kalenin kapısına dayandı.
Kara at bir kişnedi ki tüm kale sallandı!
Karısı tanıdı ve dedi:
Akritas Geldi!
Akritas:
Gardiyanlar! Açın bana (kapıyı), açın da gireyim!
Kara atım genç attır, yemsiz kalamaz!
Karım genç kızdır, bensiz duramaz!
Gardiyanlar ona açtılar (kapıyı), Akritas içeriye girdi.
Bazıları ona sandalye verdi, bazıları bardakta su getirdi.
Ve o da sandalyeye oturdu ve bardaktaki suyu aldı.
Gardiyanlar:
Ya sus, ya sus Akritas'ım, çok konuşma.
Orada seni avlayacak büyük bir ordu var.
(Akritas) Altın kınından kılıcını çekti!
Önden gelen bin, arkadan da on bin adam öldürdü!
Diğer üç yüz Vareg'i de köprü geçişinde (öldürdü)!
Karısını aldı ve dokuz gün dokuz gece kaçtı.
Tüm cesurları cebinden çıkardı.
Akritas:
Ya ye kadın, ya ye kadın ve yolu gözet.
Akritas da uzandı ve bir rüyaya daldı.
Karısı karşıya baktı ve inen askerleri gördü.
İnen askerleri ona söylemeye utandı.
Karısının gözyaşları Akritas'ın kalbine düştü.
Ve Akritas tatlı uykusundan uyandı.
Akritas:
Karıcığım, şu gelenlerden kimseyi tanıyor musun?
Karısı:
Önde gelen süvari babama benziyor.
Ve şu kara atlılar ağabeylerime benziyor.
Ve şu mavi giyen anneme benziyor.
Επέγνεν και έρτον και έλαμνεν την ώραν πέντε αυλάκια.
Επέγνεν και έρτον και έσπερνεν εννέα κότια σπόρον.
Έρθεν πουλίν και εκόνεψεν ση ζυγωνί την άκραν.
Σκούται και καλοκάθεται ση ζυγωνί τη μέσεν.
Ακρίτας:
Οπίσ' πουλίν, οπίσ' πουλίν! Μην τρως τη βουκεντρέαν.
Και το πουλίν κελάηδεσεν με άνθρωπί' λαλίαν.
Άνθρωπος:
Ακρίτα μου ντο κάθεσαι, ντο στέκεις και περμένεις;
Το ένοικο σ' εχάλασαν και την κάλη σ' επαίραν.
T' όλον καλλίον τ' άλογο σ' στρώνε και καβαλκεύνε.
Kαι τ' άλλα τα καθέτερα τρέχνε και χλιμιντίζνε.
Ακρίτας παραθύμωσεν, Ακρίτας εθερέθεν!
Κάρφωσεν το βουκέντριν ατ' και έστεσεν τα βούδια τ'.
Όλια τ' όρνεα φοβερίζ', τ' όρνεα και τα ραχία.
Τους κλέφτες εφοβέριζεν να μην κλέφτνε τη μιν ατ'.
Τσι λύκους εφοβέριζεν να μην τρώγνε τα βούδια τ'.
Τα πουλία φοβέριζεν να μη τρώγνε το σπόρον.
Αφήν' και πάει Ακρίτας ιμ', ο κρίαρον Ακρίτας!
Ευρήκ' τα πόρτας ανοιχτά, τα παραθύρια ακλείδια.
Πάει και ευρήκ' τους μαύρους ατ' στέκνε και χλιμιντίζνε.
Ακρίτας:
Τσ' αστράφτει σην Ανατολήν, να 'βρίεται ση Δύσην;
Σον Θεόν έσουν ε μαύροι μου! Τσ' εφτάν' και κοντοφτάνει;
Κανείς, κανείς κ' έλαλεσεν, κανείς κ' επελογέθεν.
Και το γιαγούζιν τ' άλογον λαλεί και απολογάται.
Γιαγούζιν τ' άλογον:
Ασά κρυφοταΐσματα σ' εφτάνω, κοντοφτάνω!
Απάν σ' ατό ελάγγεψεν, εχπάστεν κ' έχ' και πάει.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ' να φτάν' και κοντοφτάνει!
Ακρίτας ιμ' πριν να προφτάνει, η κόρ' έρθεν και εδέβεν.
Ουτζόπουλα επέντεσεν απάν σο σταυροδρόμιν.
Ακρίτας:
Σον Θεόν έσουν ουτζόπουλα! Πουθέν χαράν εδέβεν;
Ουτζόπουλα:
Κάθαν ώραν χαράν διαβαίν, κάθαν ημέραν γάμος.
Άμον τ' ατώρνον τη χαράν άλλο χαράν κ' εδέβεν.
Κάθαν τζατζίν μαλλίν κρατεί, κάθαν λιθάριν αίμαν.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ να φτάν' και κοντοφτάνει!
Ακρίτας ιμ' κ' επρόφτασεν, η κόρ' έρθεν και εδέβεν.
Επήγεν και εταγιάνεψεν ση δέβας το γεφύριν.
Εκεί κάθουνταν Έλλενοι και ατόναν φοβερίζνε.
Ακρίτας:
Δεβάστε εμέν ε Έλλενοι, την δέβαν ας διαβαίνω!
Ο μαύρο μ' έν νέον πουλάρ', χωρίς ταΐν κί μένει!
Και η κάλη μ' νέον κόρασον, χωρίς τ' εμέν κί στέκει!
Έλλενοι:
Τον θάνατον ατ' κί νουνίζ', την κάλην ατ' θυμάται.
Ακρίτας:
Αν κρούω και σκοτώνω σας θα λέγνε με φονέαν.
Και αν κί σκοτώνω σας εγώ, θα λέγνε εφοβέθεν.
Καλλίον κί σκοτώνω σας και ας λέγνε εφοβέθεν.
Κλώσκεται σύρ' το μαύρον ατ' και σο βαθύν λιμνίτσιν.
Βιτσοκοπά το μαύρον ατ' να φτάν' και κοντοφτάνει!
Επήγεν και εταγιάνεψεν και σου Καστρί την πόρταν.
Ο μαύρον εχλιμίντιξεν και ο Κάστρον όλ' εσείεν!
H κόρ' επαραγνώριξεν, είπεν:
Έρθεν Ακρίτας!
Ακρίτας:
Ανοίξετε εμέν ε πορτάρ', ανοίξτεν κι ας εμπαίνω!
Ο μαύρο νέον πουλάριν έν, χωρίς ταΐν 'κί μένει!
Η κόρ' νέον κόρασον έν, χωρίς εμέν κί στέκει!
Ένοιξαν ατον οι πορτάρ', εμπαίν' απέσ' Ακρίτας.
Άλλοι σκαμνία δίγν' ατον, άλλοι καυκίν απλώνε.
Και σο σκαμνίν ατ' κάθεται και το καυκίν επαίρεν.
Οι πορτάρ':
Γιά σους, γιά σους Ακρίτα μου και μη πολυλογίζεις.
Αδά μεγάλον στράτεμαν εσέναν κυνηγάει.
Έσυρεν το σπαθίτσιν ατ' ασό χρυσόν θεκάριν!
Χίλιους εμπροστά τ' εσκότωσεν και μύριους από πίσω!
Άλλους τρακόσιους Βάραγγους ση Δέβας το γεφύρι!
Επαίρεν την κόρ' και έφυεν εννέα πουρνοβράδια.
Έβγαλεν άσον κόλφον ατ' απ' όλια τα γενναίας.
Ακρίτας:
Γιά φά κόρη, γιά φά κόρη και ορίαξον τα στράτας.
Ακρίτας επεκούμπιξεν, έναν ύπνον επαίρεν.
Η κορ' τέρει το πέραν και αν φουσάτον κατηβαίνει.
Εντρέπεται να λέει ατον φουσάτον κατηβαίνει.
Τα δάκρια τ'ς εκατήβαιναν σ' Ακρίτα την καρδίαν.
Εγνέφιξεν και Ακρίτας μου ασό γλυκύν τον ύπνον.
Ακρίτας:
Κόρη, εκείν' που έρχουνταν, κανέναν κ' εγνωρίζεις;
Κάλη του:
Μπροστά που έρται ο καβαλάρτς ομιάζ' να έν ο κύρη μ'.
Και εκείν' οι μαύροι αλογάντ' ομιάζ' να είν' τ' αδέλφια μ'.
Και εκείνε η γερανόφορος ομιάζ' να έν η μάνα μ'.
Akritas dere kenarındaki tarlasını sürdüğü zaman,
Gider, gelir ve bir saatte beş sıra bitirirdi.
Gider, gelir ve dokuz kilo ekin ekerdi.
Bir kuş geldi ve sabanın kenarına kondu.
Uçtu ve sabanın ortasına kondu.
Akritas:
Git kuş, git kuş! Yeme sopamı.
Ve kuş bir adamın sesiyle öttü.
Adam:
Akritas'ım niye oturursun, niye durup beklersin?
Evini yıktılar ve karını aldılar.
Tüm en iyi atlarına semer vurup bindiler.
Ve geriye kalanları koşuşup kişniyorlar.
Akritas çok öfkelendi, Akritas deliye döndü!
Sopasını çaktı ve öküzleri durdurdu.
Bütün akbabaları korkuttu, dağ akbabalarını.
Hırsızları korkuttu, sabanlarını çalmasınlar diye.
Kurtları korkuttu öküzlerini yemesinler diye.
Ve kuşları korkuttu, ekinleri yemesinler diye
Bıraktı ve gitti Akritas, cesur Akritas!
Kapıları açık buldu, pencereler de açık.
Gitti ve kara atlarını durup kişnerken buldu.
Akritas:
Hanginiz doğuda kükreyecek, batıda bulunacak?
Tanrı aşkına ey kara atlarım! Hanginiz varıp bertaraf edecek?
Kimse, kimse ses çıkarmadı, kimse konuşmadı
Ve yağız bir at konuştu ve kendini savundu.
Yağız at:
Beni yemlersen, ben varıp bertaraf ederim!
O atın üstüne atladı ve gitmeye başladı.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Akritas, önce yetişti ama kız gelip geçti.
Bir yol ayrımında uçuşan kuşlarla karşılaştı.
Akritas:
Tanrı aşkına ey kuşlar! Karım nereden geçti?
Uçuşan kuşlar:
Her gün her saat buradan kadınlar, kızlar geçer.
Ama bugünkü kadar çok kadın daha önce hiç geçmemişti.
Her çalı saçla dolu, her taş kanla dolu.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Akritas yetişemedi, kadın çoktan gelmiş ve geçmişti.
Gitti ve Devas Köprüsü'ne dayandı.
Orayı koruyan Rumlar, ona kabadayılık yaptılar.
Akritas:
Geçirin beni Rumlar, Geçidi geçeyim!
Kara atım genç attır, yemsiz kalamaz!
Karım genç kızdır, bensiz duramaz!
Rumlar:
Ölümünü düşünmüyor, aklında karısı var.
Akritas:
Eğer sizi vurup öldürürsem bana katil diyecekler.
Ve eğer sizi öldürmezsem 'korktu” diyecekler.
En iyisi sizi öldürmeyeyim de 'korktu” desinler.
Geri döndü ve kara atını derin bir göle çekti.
Varmak ve bertaraf etmek için kara atını kamçıladı!
Gitti ve kalenin kapısına dayandı.
Kara at bir kişnedi ki tüm kale sallandı!
Karısı tanıdı ve dedi:
Akritas Geldi!
Akritas:
Gardiyanlar! Açın bana (kapıyı), açın da gireyim!
Kara atım genç attır, yemsiz kalamaz!
Karım genç kızdır, bensiz duramaz!
Gardiyanlar ona açtılar (kapıyı), Akritas içeriye girdi.
Bazıları ona sandalye verdi, bazıları bardakta su getirdi.
Ve o da sandalyeye oturdu ve bardaktaki suyu aldı.
Gardiyanlar:
Ya sus, ya sus Akritas'ım, çok konuşma.
Orada seni avlayacak büyük bir ordu var.
(Akritas) Altın kınından kılıcını çekti!
Önden gelen bin, arkadan da on bin adam öldürdü!
Diğer üç yüz Vareg'i de köprü geçişinde (öldürdü)!
Karısını aldı ve dokuz gün dokuz gece kaçtı.
Tüm cesurları cebinden çıkardı.
Akritas:
Ya ye kadın, ya ye kadın ve yolu gözet.
Akritas da uzandı ve bir rüyaya daldı.
Karısı karşıya baktı ve inen askerleri gördü.
İnen askerleri ona söylemeye utandı.
Karısının gözyaşları Akritas'ın kalbine düştü.
Ve Akritas tatlı uykusundan uyandı.
Akritas:
Karıcığım, şu gelenlerden kimseyi tanıyor musun?
Karısı:
Önde gelen süvari babama benziyor.
Ve şu kara atlılar ağabeylerime benziyor.
Ve şu mavi giyen anneme benziyor.
© 2003-2024 www.alternatifim.com/ Her Hakkı Saklıdır.