Radu Stanca - Frunzele Elegie De Toamna

Nu mă-ntreba nimic în toamna asta
Nici cât e ceasul, nici ce gânduri am,
Mai bine lasă-mă să-nchid fereastra,
Să nu văd frunzele cum cad din ram...

Fă focul şi preumblă-te prin casă
Fără să spui nimic, niciun cuvânt...
Vreau să mă simt la tine ca acasă
Să nu simt frunzele cum zboară-n vânt...

Învăluită-n straie de culcare
Aşează-mi-te-alăturea* c-un ghem
Şi deapănă mereu, fără-ncetare,
Să n-aud frunzele sub paşi, cum gem...

Fereşte-mă în preajma ta, de vasta
Urgie-a toamnei care bântuie...
Şi nu mă întreba în noaptea asta
De ce mă înspăimântă frunzele...


Hiç bir şey sorma bana bu sonbahar
Ne saat kaç diye , ne de aklımda ne var,
En iyisi kapatayım şu pencereyi de
Görmeyeyim daldan nasıl düşer yapraklar...

Ateşi yak ve dolan evin içinde
Hiç bir şey söylemeden, bir kelime bile...
Kendimi evde gibi hissetmek istiyorum sende
Duymayayım nasıl uçar rüzgarda yapraklar...

Yatak örtüsüne sarın da gel
Bir kumaş yumağı gibi yanımda otur
Ve sürekli sarmalan , hiç durmaksızın
İşitmeyeyim ayaklar altında nasıl inler yapraklar ...

Etrafında koru beni, sonuna kadar
Musallat olan sonbahar belasından...
Ve bu gece sakın sorma bana
Neden korkutur beni yapraklar...