Rainer Maria Rilke - Der Magier

Er ruft es an. Es schrickt zusammen und steht.
Was steht? Das Andre; alles, was er nicht ist,
wird wesen. Und das ganze Wesen dreht
ein raschgemachtes Antlitz her, das mehr ist.

Oh Magier, halt aus, halt aus, halt aus!
Schaff Gleichgewicht. Steh ruhig auf der Waage,
damit sie einerseits dich und das Haus
und drüben jenes Angewachsene trage.

Entscheidung fällt. Die Bindung stellt sich her.
Er weiß, der Anruf überwog das Weigern.
Doch sein Gesicht, wie mit gedeckten Zeigern,
hat Mitternacht. Gebunden ist auch er.


O ona sesleniyor. Korkuyor ve duruyor.
ne duruyor? öbürü, onun olmadığı her şey,
olacak. ve bütün doğa dönüyor
aceleyle oluşmuş bir yüzün çevresinde, daha çok olan.

Ah büyücü, dayan, dayan!
dengeyi sağla, terazide sakince dur
öyle ki bir tarafta seni ve evi
ve karşıda o kök salanı taşıyabilsin

karar veriliyor. Bağlantı kuruluyor
O biliyor, çağırmanın reddetmekten ağır bastığını
Ama yüzü, örtülü göstergeler gibi
gece yarısını gösteriyor. O da bağlandı.