Donaukinder
Donauquell dein aderlass
Wo trost und leid zerfließen
Nichts gutes liegt verborgen nass
In deinen feuchten wiesen
Keiner weiss was hier geschah
Die fluten rostigrot
Die fische waren atemlos
Und alle schwämme tot
An den ufern in den wiesen
Die tiere wurden krank
Aus den augen in den fluss
Triebabscheulicher gestank
Wo sind die kinder
Niemand weisst was hier geschehen
Keiner hat etwas gesehen
Wo sind die kinder
Niemand hat etwas gesehen
Mutter standen bald am strom
Und weinen eine flut
Auf die felder durch die leiche
Stieg das leid in alle teiche
Schwarze fahnen auf der stadt
Alle ratten fett und satt
Die brummen giftig allerort
Und die menschen soviel fort
Wo sind die kinder
Niemand weisst was hier geschehen
Keiner hat etwas gesehen
Wo sind die kinder
Niemand hat etwas gesehen
Tuna Çocukları
Tuna baharı, kan verdiğin
Avuntu ve acının eridiği yerde
Hiç güzel bir şey ıslak kalmamış
Senin nemli çayırlarında
Burada ne olduğunu kimse bilmez
Nehirler soluk kırmızı
Balıklar nefessiz kaldı
Ve tüm süngerler öldü
Çayır sahillerde
Hayvanlar hasta oldu
Gözlerden uzakta nehirin içinde
İğrençlik leş koktu
Çocuklar nerede
Kimse burada ne olduğunu bilmiyor
Kimse bir şey görmemiş
Çocuklar nerede
Kimse bir şey görmemiş
Erkenden anneler deredeydi
Ve gözyaşları sel oldu
Ceset tarlaları boyunca
Acı bütün göllerde yükseldi
Şehirde siyah bayraklar
Tüm sıçanlar şişman ve doymuş
Zehirli uğultu heryerde
Ve insanlar yeterince uzakta
Çocuklar nerede
Kimse burada ne olduğunu bilmiyor
Kimse bir şey görmemiş
Çocuklar nerede
Kimse bir şey görmemiş