Nə eşq olaydı, nə aşiq, nə nazlı afət olaydı,
Nə xəlq olaydı, nə xaliq, nə əşki-həsrət olaydı.
Nə dərd olaydı, nə dərman, nə sur olaydı, nə matəm,
Nə aşiyaneyi-vüslət, nə bari-firqət olaydı.
Könüldə nuri-məhəbbət, gözümdə pərdeyi-zülmət...
Nə nur olaydı, nə zülmət, nə böylə xilqət olaydı.
Nədir bu xilqəti-bimərhəmət, bu pərdəli hikmət?
Bu zülmə qarşı nolur bir də bir ədalət olaydı.
Tükəndi taqətü səbrim, ədalət! Ah, ədalət!
Nə öncə öylə səadət, nə böylə zillət olaydı.
Ne aşk olaydı, ne aşık, ne nazlı afet olaydı,
Ne halk olaydı, ne halik, ne aşk-ı hasret olaydı.
Ne dert olaydı, ne derman, ne sûr olaydı, ne matem,
Ne aşiyane-i vuslat, ne bari-firkat olaydı.
Gönülde nur-i muhabbet, gözümde perde-i zulmet...
Ne nur olaydı, ne zulmet, ne böyle hilkat olaydı.
Nedir bu hilkat-i bi-merhamet, bu perdeli hikmet?
Bu zulme karşı n'olur bir de adalet olaydı.
Tükendi takat-ü sabrım, adalet! Ah, adalet!
Ne önce öyle saadet, ne böyle zillet olaydı.