Reinhard Mey - Die erste Stunde

Solange, wie ich leben mag
Werd ich die Stunde und den Tag
Den Augenblick vor Augen haben
Da sie Dich mir winzig und warm
Zum ersten Mal in meinen Arm
Und in mein Herz zu schließen, gaben
Für einen Augenblick lang war
Mir das geheimnis offenbar
Warst Du Antwort auf alle Fragen
Vom Sinn und Widersinn der Welt
Der Hoffnung, die uns aufrecht hält
Trotz all der Mühen, die wir ertragen

Kein Dutzend Atemzüge alt
Und hattest doch so viel Gewalt
Und alle Macht über mein Leben
So lang schon Deinen Platz darin
Und Du vermochtest, ihm de Sinn
Zu nehmen oder neu zu geben
Noch nie zuvor im Leben war
Mir unsere Ohnmacht so klar
Wir können nur hoffen und bangen
Da stehen wir hilflos herum
Und taugen zu nichts, als nur stumm
Dies Geschenk dankbar zu empfangen

So hielt ich Dich, sie war vollbracht
Die lange Reise durch die Nacht
Vom hellen Ursprung aller Dinge
Hab ich geweint oder gelacht
Es war, als ob um uns ganz sacht
Ein Schicksalshauch durch's Zimmer ginge
Da konnte ich die Welt verstehen
Dem Leben in die Karten sehen
Und war ein Teil der Schöpfungsstunde
Einmal im Leben sah ich weit
Hin über unsere Winzigkeit
In die endlose Weltenrunde

Yaşadığım sürece
anımsayacağım hep her anı
saati ve günü
seni ilk kez kollarıma
ve de yüreğime verdikleri
öyle ufak ve sıcak
sadece bir andı
sır bana anlaşılır oldu
ve sen bütün soruların yanıtıydın
dünyanın anlamı ve anlamsızlığı üzerine
bizi ayakta tutan umutla ilgili
katlandığımız bütün dertlere karşın

daha bir düzine soluk bile almamışken
öyle güçlüydün ki
ve yaşamım üzerindeki bütün güçtün
artık yerin uzun süre burada
ve sen onun anlamını alabilirsin
ya da yeni anlam verebilirsin
yaşamımda daha önce hiç olmadığı gibi
ortaya çıktı güçsüzlüğümüz
yalnızca umut edebilir ve korkabiliriz
öyle çaresizce dolanıp duruyoruz
ve hiçbir şeye yaramıyoruz, sadece sessizce
bu armağanı alıyoruz sevinçle

böylece tuttum seni, tamamlanmıştı
gece boyu süren uzun yolculuk
her şeyin kökeni olan aydınlıktan
ağladım mı yoksa güldüm mü
sanki her şey çok sakindi çevremizde
odadan bir mutluluk esintisi geçti
o zaman anlayabildim dünyayı
kartlarda görebildim yaşamı
ve yaratılış saatinin bir parçasıydım
ilk kez açıkça görüyordum yaşamda
kendi küçüklüğümüzü
dünyanın sonsuz döngüsünde