Renaud Sechan - Hexagone

Ils s'embrassent au mois de janvier,
Car une nouvelle année commence,
Mais depuis des éternités
L'a pas tell'ment changé la france.
Passent les jours et les semaines,
Y a qu'le décor qui évolue,
La mentalité est la même :
Tous des tocards, tous des faux culs.

Ils sont pas lourds, en février,
à se souvenir de charonne,
Des matraqueurs assermentés
Qui fignolèrent leur besogne,
La france est un pays de flics,
à tous les coins d'rue y'en a 100,
Pour faire règner l'ordre public
Ils assassinent impunément.

Quand on exécute au mois d'mars,
De l'autr' côté des pyrénées,
Un arnachiste du pays basque,
Pour lui apprendre à s'révolter,
Ils crient, ils pleurent et ils s'indignent
De cette immonde mise à mort,
Mais ils oublient qu'la guillotine
Chez nous aussi fonctionne encore.

Etre né sous l'signe de l'hexagone,
C'est pas c'qu'on fait d'mieux en c'moment,
Et le roi des cons, sur son trône,
J'parierai pas qu'il est all'mand.

On leur a dit, au mois d'avril,
à la télé, dans les journaux,
De pas se découvrir d'un fil,
Que l'printemps c'était pour bientôt,
Les vieux principes du seizième siècle,
Et les vieilles traditions débiles,
Ils les appliquent tous à la lettre,
Y m'font pitié ces imbéciles.

Ils se souviennent, au mois de mai,
D'un sang qui coula rouge et noir,
D'une révolution manquée
Qui faillit renverser l'histoire,
J'me souviens surtout d'ces moutons,
Effrayés par la liberté,
S'en allant voter par millions
Pour l'ordre et la sécurité.

Ils commémorent au mois de juin
Un débarquement d'normandie,
Ils pensent au brave soldat ricain
Qu'est v'nu se faire tuer loin d'chez lui,
Ils oublient qu'à l'abri des bombes,
Les francais criaient "vive pétain",
Qu'ils étaient bien planqués à londres,
Qu'y avait pas beaucoup d'jean moulin.

Etre né sous l'signe de l'hexagone,
C'est pas la gloire, en vérité,
Et le roi des cons, sur son trône,
Me dites pas qu'il est portugais.

Ils font la fête au mois d'juillet,
En souv'nir d'une révolution,
Qui n'a jamais éliminé
La misère et l'exploitation,
Ils s'abreuvent de bals populaires,
D'feux d'artifice et de flonflons,
Ils pensent oublier dans la bière
Qu'ils sont gourvernés comme des pions.

Au mois d'août c'est la liberté,
Après une longue année d'usine,
Ils crient : "vive les congés payés",
Ils oublient un peu la machine,
En espagne, en grèce ou en france,
Ils vont polluer toutes les plages,
Et par leur unique présence,
Abîmer tous les paysages.

Lorsqu'en septembre on assassine,
Un peuple et une liberté,
Au cœur de l'amérique latine,
Ils sont pas nombreux à gueuler,
Un ambassadeur se ramène,
Bras ouverts il est accueilli,
Le fascisme c'est la gangrène
à santiago comme à paris.

Etre né sous l'signe de l'hexagone,
C'est vraiment pas une sinécure,
Et le roi des cons, sur son trône,
Il est francais, ca j'en suis sûr.

Finies les vendanges en octobre,
Le raisin fermente en tonneaux,
Ils sont très fiers de leurs vignobles,
Leurs "côtes-du-rhône" et leurs "bordeaux",
Ils exportent le sang de la terre
Un peu partout à l'étranger,
Leur pinard et leur camenbert
C'est leur seule gloire à ces tarrés.

En novembre, au salon d'l'auto,
Ils vont admirer par milliers
L'dernier modèle de chez peugeot,
Qu'ils pourront jamais se payer,
La bagnole, la télé, l'tiercé,
C'est l'opium du peuple de france,
Lui supprimer c'est le tuer,
C'est une drogue à accoutumance.

En décembre c'est l'apothéose,
La grande bouffe et les p'tits cadeaux,
Ils sont toujours aussi moroses,
Mais y a d'la joie dans les ghettos,
La terre peut s'arrêter d'tourner,
Ils rat'ront pas leur réveillon;
Moi j'voudrais tous les voir crever,
étouffés de dinde aux marrons.

Etre né sous l'signe de l'hexagone,
On peut pas dire qu'ca soit bandant
Si l'roi des cons perdait son trône,
Y aurait 50 millions de prétendants.
........................................
Beşgen
Ocak ayında öpüşürler,
Çünkü yeni bir yıla girerler,
Ama bu fransa'yı ezelden beri
Pek değiştirmiş sayılmaz ki.
Günler geçer, haftalar,
Değişen yalnızca dekorlar,
Zihniyet ise hiç şaşmaz:
Hepsi çapsız, hepsi düzenbaz

Şubat'ta hangisi hatırlar ki,
Charonne'da olan biteni,
Göçmenlerin kafasını
Parçalayan usta copçuları,
Fransa bir polis ülkesi,
Her köşede vardır yüzlercesi,
Kurmak için kamu düzenini
Korkusuzca işlerler cinayetlerini

Mart ayında, ibret olsun diye
Bask bir anarşist idam edildiğinde,
İsyan etmek neymiş öğrensin diye,
Pirenelerin karşı eteklerinde,
Bu iğrenç katliamı görünce
Ağlar, zırlar, isyan ederler elbette,
Ama unuturlar ki çalışmaktadır hâlâ
Giyotin bizim buralarda da.

İnsanın fransa'da doğmuş olması
Şu sıralar pek de matah değildir
Ve tahtına tünemiş olan hıyarların kralı
Bahse girerim ki alman değildir.

Nisan kazma kürek yaktırır,
Mart kapıdan baktırır
Televizyonda gazetede hep anlatılır
Derler ki baharın gelmesi yakındır,
Xvı. yüzyıldan kalma ilkeler
Ve geri zekalı gelenekler
Harfiyen getirilir yerine,
Acıyorum aslında bu gerzeklere

Mayıs ayında canlanır anıları,
Anımsarlar akan kızıl ve kara kanları,
Neredeyse tarihin gidişini
Değiştiren yarım kalmış bir devrimi,
Ama nasıl unutayım ki ben,
Özgürlükten delicesine ürken
Ve koşar adım düzene oy veren
O milyonlarca koyunu

Haziran ayında hemen koşarlar
Normandiya çıkartmasını kutlarlar,
Evinden uzaklarda ölmeye gelmiş
Aslan amerikalı askeri anarlar
Unuturlar ki o sırada, bombalardan gizlenmiş,
'yaşasın pétain' diye bağırıyordu fransızlar,
Onlar londra'ya kapağı atmışlardı
Jean moulin benzeri direnişçi pek azdı.

İnsanın fransa'da doğmuş olması
İnanın övünülecek bir şey değildir
Ve tahtına tünemiş olan hıyarların kralı
Sakın demeyin ki bana portekizlidir.

Temmuz ayı gelip çattığında,
Ne sömürüyü ne de sefaleti asla
Kaldıramamış olan bir devrimin anısına
Bayram yapıp eğlenirler,
Balolarda sarhoş olup boy gösterirler,
Havai fişeği, şarkılar türküler,
Biraya boğulup unutmak isterler
Piyon gibi güdüldüklerini

Özgürlüklerini ilan ederler ağustos'ta,
Fabrikada geçen uzun bir yıldan sonra
'yaşasın ücretli izin' diye bağırırlar,
Bir süreliğine makineleri unuturlar,
İspanya, yunanistan ya da fransa'yı
Gezmeye çıkıp kirletirler tüm plajları
Sırf varlıklarıyla bile bozup doğayı,
Piç ederler tüm manzaraları

Eylül'de katlettiklerinde,
Latin amerika'nın göbeğinde,
Özgürlüğü ve koca bir halkı,
Ara ki bulasın kızıp haykıranları,
Bir büyükelçi ortaya çıkar,
Hemen kucak açarlar,
Faşizm bir kangrendir, iflah etmez
Santiago ya da paris'te, fark etmez

İnsanın fransa'da doğmuş olması
Vallahi kolay şey değildir
Ve tahtına tünemiş olan hıyarların kralı
Fransız'dır, bakın bu kesindir.

Ekim'de bağ bozumu zamanı
Mayalanır üzümler fıçılarca
Pek övünürler bağlarıyla
"côtes-du-rhône"larıyla "bordeaux"larıyla,
Toprağın kanını ihraç edip satarlar
Dünya aleme yollarlar,
Şarapları ve camambert'leri
Yalnızca bu gururlarıdır bu hödükleri

Kasım ayı otomobil fuarı vakti,
Koşar seyretmeye binlercesi,
Asla almaya paralarının yetmeyeceği
Peugeot'nun son modelini,
Otomobili, at yarışı, televizyonu
Afyonudur fransa halkının bu,
Bağımlılık yaratan bu ilaçları
Kesmek demek öldürmektir onları

Aralık ayı işte geldi büyük kutsama,
Şölenler, küçük hediyeler,
Yine de dertlenirler,
Gettolar neşe doludur oysa,
Dünya dursa bile umursamaz bunlar
Yılbaşını kutlamasını asla kaçırmazlar,
Çok isterdim görebilmeyi
Kestaneli hindi tıkınırken geberdiklerini

İnsanın fransa'da doğmuş olması
Ne boktan iştir vallahi
Ve hıyarların kralı bir gün kaybetse tahtını
50 milyon fransız yarışır almak için yerini.