In der Kindheit frühen Tagen
Hört ich oft von Engeln sagen,
Die des Himmels hehre Wonne
Tauschen mit der Erdensonne,
Daß, wo bang ein Herz in Sorgen
Schmachtet vor der Welt verborgen,
Daß, wo still es will verbluten,
Und vergehn in Tränenfluten,
Daß, wo brünstig sein Gebet
Einzig um Erlösung fleht,
Da der Engel niederschwebt,
Und es sanft gen Himmel hebt.
Ja, es stieg auch mir ein Engel nieder,
Und auf leuchtendem Gefieder
Führt er, ferne jedem Schmerz,
Meinen Geist nun himmelwärts!
Çocukluğumun ilk günlerinde,
Meleklerin göklerin kutlu sevincini
Yeryüzünün güneşine değiştiklerini
Sık sık duyardım
Öyle ki, yürek dertlerden bunaldığında
Gizli gizli dünyayı özler
Öyle ki, sessizlikte kanamak istediğinde
Gözyaşı selinde kaybolur
Dualarının en yoğun olduğu anda
Yalnızca kurtuluş diler
O zaman melek yeniden alçalır
Ve onu göğe yükseltir yavaşça
Evet bir melek bana uçtu yeniden
Ve parlak kanatları üzerinde
Bütün acılardan uzaklaştırdı ruhumu
Götürüyor şimdi cennete doğru