Rocio Jurado - Companero Mio

A eso de la aurora,
a eso de la aurora
me despierto y digo:
mi compañerito,
¿dónde andará ahora
que no está conmigo?

¿Qué dulces cordeles
lo tienen atao,
que sabiendo cierto
lo que a mí me duele,
no viene a mi lao?

¡Prefiro morir! Prefiero morir,
a sufrir estos celos negros y crueles
que paso por ti.

Compañero mío,
compañero,
dime ¿qué te he hecho
pa' que tú me claves
ese cuchillito en mitad del pecho?

Te di mi locura, te di mi querer
ay...
tú en cambio una esponja
de hiel y vinagre me diste a beber.

Por dios te lo pido, tenme compasión
que por culpa tuya me sangran los centros,
me sangran los centros de mi corazón.

(se repite desde: Compañero mío, ...)


Nerdeyse gündoğarken,
nerdeyse gündoğarken
uyanıyor ve söylüyorum:
sevgili yoldaşım,
nereye gidecek şimdi
benimle değil artık?

Hangi güzel bağlar
bağlardı onu,
kesin bilirdi
canımın yanacağını,
yanımda değil şimdi?

Ölmek istiyorum! Ölmek istiyorum,
bu kara ve kaba kıskançlığı çekmektense
senin için katlandığım.

Yoldaşım,
yoldaşım,
söyle ne yaptım sana
bu bıçağı
göğsümün ortasına saplaman için?

Sana tutkumu verdim,sevgimi verdim
ay....
ve sen karşılığında bana
içmem için safra ve sirke verdin

Tanrı aşkına yalvarıyorum sana, merhamet et
çünkü senin yüzünden kanıyorum içerden,
kanıyorum yüreğimin ortasından.