Sergey Yesenin - Shahrazad

(Шахразада)

Золото холодное луны,
Запах олеандра и левкоя.
Хорошо бродить среди покоя
Голубой и ласковой страны.

Далеко-далече там Багдад,
Где жила и пела Шахразада.
Но теперь ей ничего не надо,
Отзвенел давно звеневший сад.

Призраки далёкие земли
Поросли кладбищенской травою.
Ты же, путник, мёртвым не внемли,
Не склоняйся к плитам головою.

Оглянись, как хорошо другом:
Губы к розам так и тянет, тянет.
Помирись лишь в сердце со врагом -
И тебя блаженством ошафранит.

Жить — так жить, любить — так уж влюбляться.
В лунном золоте целуйся и гуляй,
Если ж хочешь мёртвым поклоняться,
То живых тем сном не отравляй.

Это пела даже Шахразада,-
Так вторично скажет листьев медь.
Тех, которым ничего не надо,
Только можно в мире пожалеть.



Şehrazad

Mehtabın soğuk altını,
Kokusu zakkum ve şebboyun.
Güzel bir şey dolaşmak huzuru içinde
Mavi ve şefkatli yurdun.

Uzakta, uzaklarda o Bağdat,
Şehrazad'ın yaşadığı, şarkı söylediği.
Kalmadı şimdi hiçbir şeye ihtiyacı.
Çoktan sustu çınlamaları, çınlayan bahçenin.

Uzak diyarların hayaletleri
Boy verdiler mezarlık otları misali.
Sen, ey yolcu, kulak asma mevtaya
Eğme sakın başını mezar taşına.

Bir bak, etrafın keyfi yerinde:
Dudaklar istiyor, atılıyor güle.
Yüreğinde barış düşman ile -
Ki çiğdeme bürüsün seni üsmut ile.

Yaşamaksa - yaşamak, sevmekse - meftun olmak.
Mehtabın altınında öpüş, dolaş,
Mevtanın önünde eğilmekse meramın,
Yaşayanları o düşe gönderme.

Şehrazad bile söylemiş şarkısını,-
İkinci kere söyleyecek bakırın yaprakları.
Hiçbir şeye ihtiyacı olmayanlara,
Bu alemde sadece acımalı.