(Дорогая, сядем рядом)
Дорогая, сядем рядом,
Поглядим в глаза друг другу.
Я хочу под кротким взглядом
Слушать чувственную вьюгу.
Это золото осеннее,
Эта прядь волос белёсых -
Все явилось, как спасенье
Беспокойного повесы.
Я давно мой край оставил,
Где цветут луга и чащи.
В городской и горькой славе
Я хотел прожить пропащим.
Я хотел, чтоб сердце глуше
Вспоминало сад и лето,
Где под музыку лягушек
Я растил себя поэтом.
Там теперь такая ж осень...
Клён и липы в окна комнат,
Ветки лапами забросив,
Ищут тех, которых помнят.
Их давно уж нет на свете.
Месяц на простом погосте
На крестах лучами метит,
Что и мы придём к ним в гости,
Что и мы, отжив тревоги,
Перейдём под эти кущи.
Все волнистые дороги
Только радость льют живущим.
Дорогая, сядь же рядом,
Поглядим в глаза друг другу.
Я хочу под кротким взглядом
Слушать чувственную вьюгу.
Kıymetlim, yan yana oturalım,
Birbirimizin gözlerine bakalım.
O uysal bakışların altında,
Hisli fırtınalar duymak istiyorum.
Bu sonbahar altını,
Bu beyaza çalan bir tutam saç-
Hepsi de bu huzursuz uçarılıktan,
Bir kurtuluş olup ortaya çıkıyor.
Uzun zamandır uzağım memleketten,
Çayırların ormanların yeşerdiği o yerden.
Şehirsel ve acı söylentiler içinde,
Kendim istemiştim bu düşkün yaşamı.
İstemiştim ki yüreğim daha flu
Hatırlasın o bahçeyi, o yazı
Orada kurbağaların müziğiyle
Bir şair olarak büyüttüm kendimi.
Şimdi orada da böyle bir güz var...
Akça-ağaç ve ıhlamurlar odaların camlarına
Dallarını budaklarını savurarak
Onları hatırlayanları aramakta.
Onlar ise uzun zamandır bu dünyada yok.
Ay köy mezarlığındaki haçları
Işıklarıyla yokluyor,
Elbet biz de onlara misafir olacağız.
Biz de o telaşeleri yaşayıp
O çadırın altına geçeceğiz.
Tüm dalgalanan yollar
Yaşayanlara sadece mutluluk akıtır.
Kıymetlim, otursana yanıma
Birbirimizin gözlerine bakalım.
O uysal bakışların altında,
Hisli fırtınalar duymak istiyorum