Shahram Nazeri - Yek Shab Atash Dar Nayestani Fotad

یک شب آتش در نیستانی فتاد

سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد

شعله تا سرگرم کار خویش شد

هر نی ای شمع مزار خویش شد

نی به آتش گفت : کاین آشوب چیست؟

مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟

گفت آتش بی سبب نفروختم

دعوی بی معنی ات را سوختم

زانکه می گفتی نیم با صد نمود

همچنان در بند خود بودی که بود

با چنين دعوي چرا اي كم عيار

برگ خود ميساختي هر نو بهار
مرد را دردی اگر باشد خوش است

درد بی دردی علاجش آتش است




Bir gece ateş bir neyistana düştü.
Cana akıtılan gözyaşı gibi heryeri yaktı
Şule kendi yakma işiyle meşgul olurken
Her bir ney kendi mezarının mumu oluverdi.
Ney ateşe dedi ki: Bu kargaşa da nedir?
Senin bu ateşten kastın nedir?
Ateş dedi ki: Sebepsiz yere parlamadım
Senin o anlamsız davanı yaktım.
Çünkü "Ben Ney'im" diye ortalarda çok dolaştın
Ne yaptıysan kendi bağında sen kendine yaptın.
Neden sen her ilkbaharda ey akılsız
Kendini hep bu iddiayla ortaya çıkarırdın?
Adamın derdinin olması iyidir, güzeldir
Dertsizlik derdinin ilacı ise ancak ateştir.