Οι δυ' πα Στέλιο έζησαμ' τη πόλεμου τη μπόραν
εντάμαν για να τραγωδούμ, ατώρα έρθεν η ώρα
Ερκέντεν Χρύσανθε έφυγα εγώ ας σα μαγαζία
και εν ο κόσμον εφουκρούτονε 'ς σα δίσκους τη λαλία μ
Στέλιο τ'εσόν η λαλίαν 'ς σον κόσμον έτον θάμαν
για τη ράτσα τ'εμέτερον θα τραγωδούμ' εντάμαν
Σεράντα χρόνια τραγωδείς 'ς ση ράτσας το αλώνι
θάμαν αν εν η λαλία μ',εσύ είσαι τ' αηδόνι.
Ετραγώδεσες για τη σεβντάν, τέρτια, χαρά και πόνια
άμον την λάλια σ' 'κί θα βγουν σε 500 χρόνεα
Αμόν τ'εσόν πα Χρύσανθε 'κί θα ακούνε λαλία
ούλα 'ς σ'αοίκα γεννίουν 'ς σα 1000 χρόνεα μία!
Stelio yaşadık ikimiz de, fırtınasını savaşın
Artık vaktidir beraber şarkı söylemenin
Yıllar geçti Hrusanthos, bıraktım tavernaları
İnsanlar plaklardan dinliyordu şarkılarımı
Sesin senin Stelyo, bir mucizeydi
Artık biraz da atalarımız (1) için söyleyelim
Kırk yıldır atalarımızın şarkılarını söylüyordun zaten,
Benim sesim mucizeyse, sen bir bülbülsün
Aşkın, özlemin ve acının şarkılarını söyledin
500 yıl daha gelmez senin sesin gibi bir ses
Hrusanthos senin sesin gibisi
Ancak 1000 yılda bir kez gelmiştir